Η κωμωδία-μιούζικαλ των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου παρουσιάζεται από τους σπουδαστές της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου, το Σάββατο 23 Ιουλίου 2016 στο Βεάκειο Θέατρο, υπό την γενική επιμέλεια και διδασκαλία του διευθυντή, Σταύρου Καραγιάννη.
Για το δίδυμο των Ρέππα-Παπαθανασίου δε χρειάζεται να πούμε κάτι. Όλοι έχουμε δει κάποιο έργο τους και έχουμε γελάσει -υπερβολικά κάποιες φορές- μαζί τους. Από αυτήν την συγγραφική πένα, την μουσική της Αφροδίτης Μάνου και τις χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού πήρε σάρκα και οστά το μιούζικαλ Ποια Ελένη;
Οι συγγραφείς προσφέρουν μια δική τους εκδοχή για τον Τρωικό πόλεμο, ο οποίος, κατά τους ίδιους, δεν έγινε ποτέ.(!) Το μπέρδεμα το προκάλεσαν οι Θεές του Ολύμπου λόγω αθεράπευτης ανίας και άκρατου ανταγωνισμού, κι έτσι αντί ο Πάρης να κλέψει την ωραία Ελένη θα πάρει την άσχημη ξαδέρφη της, Πευκίδα. Ο Πάρης και οι Τρώες θα λατρέψουν την Πευκίδα ως ωραία Ελένη καθώς έχουν μαγευτεί από την Ήρα ενώ οι υπόλοιποι θα βλέπουν την Ελένη ως Πευκίδα -και ως Κωστάκη!- μαγεμένοι από την Αφροδίτη. Ο Τρωικός πόλεμος μένει άνευ αιτίας αλλά το happy end θα έρθει για να ξεκαθαρίσει τις παρεξηγήσεις με τον Όμηρο.
Οι συγγραφείς προσφέρουν μια δική τους εκδοχή για τον Τρωικό πόλεμο, ο οποίος, κατά τους ίδιους, δεν έγινε ποτέ.(!) Το μπέρδεμα το προκάλεσαν οι Θεές του Ολύμπου λόγω αθεράπευτης ανίας και άκρατου ανταγωνισμού, κι έτσι αντί ο Πάρης να κλέψει την ωραία Ελένη θα πάρει την άσχημη ξαδέρφη της, Πευκίδα. Ο Πάρης και οι Τρώες θα λατρέψουν την Πευκίδα ως ωραία Ελένη καθώς έχουν μαγευτεί από την Ήρα ενώ οι υπόλοιποι θα βλέπουν την Ελένη ως Πευκίδα -και ως Κωστάκη!- μαγεμένοι από την Αφροδίτη. Ο Τρωικός πόλεμος μένει άνευ αιτίας αλλά το happy end θα έρθει για να ξεκαθαρίσει τις παρεξηγήσεις με τον Όμηρο.
Η παράσταση υπόσχεται ανεβασμένη διάθεση, πολύ κέφι, γέλιο και, αν μη τι άλλο, διαθέτει εξαιρετικούς συντελεστές. Ο Διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου, Σταύρος Καραγιάννης, αφιερώνοντάς μου από τον πολύτιμο χρόνο του, μου είπε σχετικά:
Γιατί επιλέχθηκε το έργο των Ρέππα-Παπαθανασίου;
Σ.Κ.: Τον Οκτώβρη που μας πέρασε κι ενώ ήμασταν σε αναζήτηση έργου για να κάνουμε μια παράσταση με τους 3ετείς πρότεινα στα παιδιά να διαβάσουμε το Ποια Ελένη των Παπαθανασίου - Ρέππα στο οποίο είχα την τιμή να συμμετέχω όταν ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το 2004 και μάλιστα με τέτοια επιτυχία που παίχθηκε για 2 χρονιές στο θέατρο Ρεξ. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την ιδέα ενώ όσο περισσότερο διαβάζαμε το έργο τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός! Ένα έργο με πολύ χιούμορ, εξαιρετική μουσική της Αφροδίτης Μάνου και εμπνευσμένες χορογραφίες από τον Φωκά Ευαγγελινό! Επειδή όλα τα παιδιά αγαπήσανε πάρα πολύ το έργο θεωρώ ότι δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό μένοντας πολλές ώρες και μετά το πέρας των μαθημάτων! Ένας θίασος 35 παιδιών που χαίρονται με αυτό που κάνουν είναι το καλύτερο συστατικό για μια επιτυχημένη παράσταση!
Τι κερδίζει κανείς αποκτώντας θεατρική παιδεία;
Σ.Κ.: Πολύ επιγραμματικά θα αναφέρω ότι αποκτώντας κάποιος θεατρική παιδεία μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του, το σώμα του, τον ήχο του, τον συναισθηματικό του κόσμο, να επικοινωνεί με τους άλλους, να ακούει, να προσπαθεί να είναι δημιουργικός, να καλλιεργεί την κριτική σκέψη και ανάλυση, να υπογραμμίζει την σημασία του διαφορετικού!
Όταν σε ένα θεατρικό δρώμενο συντελούν και μαθητές αξίζει να δούμε το κίνητρό τους, τί ήταν εκείνο που τους έφερε στη σχολή και γιατί συνεχίζουν να εκπαιδεύονται θεατρικά. Ακολουθούν οι εμπειρίες τους...
Κ.Β.: Αυτό που με έκανε να χτυπήσω την πόρτα μιας δραματικής σχολής, ήταν η ανάγκη να κάνω κάτι αξιόλογο, κάτι δημιουργικό και να βγω από την κατάθλιψη που είχα υποβάλει στον εαυτό μου. Αυτό που με παρακινεί να συνεχίσω, δεν μπορώ να το περιγράψω απλά σε μια πρόταση... Είναι η ενέργεια, η διάδραση, το παιχνίδι, η ομάδα, η έκφραση, η λύτρωση και τόσα ακόμα... Το θέατρο είναι άλλωστε η τέχνη που περικλείει όλες τις υπόλοιπες, πώς μπορεί κανείς να μη το αγαπά;
Κατερίνα Βασιλείου
Μ.Λ.: Σίγουρα δεν είναι ένα πράγμα. Μια εσωτερική ανάγκη να μάθω όσο πιο πολλά γίνεται για το θέατρο.
Η εκπαίδευση και η εσωτερική αναζήτηση δεν σταματά ποτέ.
Μάρθα Λαγωνίκου
Β' Έτος Δραματικής Σχολής Πειραϊκού Συνδέσμου
Μ.Κ.: Το κίνητρο δεν ήταν άλλο από ψυχικό. Πρόκειται για μια εσωτερική υπαρξιακή ανάγκη που με ώθησε σε αυτή την σπουδή. Η ανάγκη του να πω πράγματα, να βιώσω και να μεταδώσω εικόνες και συναισθήματα, να ζήσω διαφορετικές ζωές μέσα από τους ρόλους αλλά και η ανάγκη του να ανήκω και να συνυπάρχω μέσα σε μία ομάδα με πειθαρχία και αλληλεγγύη παλεύοντας για έναν κοινό στόχο. Μόνο έτσι έρχεται κανείς ένα βήμα πιο κοντά στην αληθινή δημιουργία και στην πρόοδο του εαυτού του και του κόσμου. Το θέατρο και η σπουδή του σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Γιατί σπουδάζοντας το θέατρο, σπουδάζεις την ίδια την ζωή.
Ματίνα Κάνδυλα
Ε.Α.: Αυτό που με έκανε να πάω σε Δραματική Σχολή ήταν η περιέργεια. Η περιέργεια για το πώς είναι να είσαι κάποιος άλλος άνθρωπος. Ήταν η πιο σωστή κίνηση που έχω κάνει ποτέ. Η αδρεναλίνη, το συναίσθημα, το πάθος και η "τρέλα" που επικράτησε μέσα μου αυτά τα τρία χρόνια ... Θα το έκανα ξανά και ξανά. Γιατί κάθε φορά που θα έχω την δυνατότητα να μπω μέσα σε Δραματική θα μαθαίνω και κάτι καινούργιο. Θεατρικά δεν θα σταματήσω ποτέ να εκπαιδεύομαι γιατί κάθε βήμα που κάνεις στην πρόβα ή στην σκηνή είναι και μία νέα πληροφορία, ένα νέο κομμάτι του παζλ που δημιουργείται μέσα σου. Είναι μαγικός ο χώρος του θεάτρου, βρίσκεις πάντα κάτι καινούργιο. Δύσκολος αλλά μαγικός!
Έφη Αντωνάκου
Κ.Ψ.: Όταν επιτέλους στα 32 μου αποφάσισα να ασχοληθώ και να σπουδάσω με αυτό που πραγματικά αγαπώ από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον εαυτό μου, δεν περίμενα περνώντας την πόρτα της σχολής να αντικρίσω ένα τόσο ζεστό οικογενειακό περιβάλλον με ένα τόσο πλατύ χαμόγελο.
Ο Διευθυντής της σχολής, Κος Σταύρος Καραγιάννης, με ρώτησε τί ήταν αυτό που με οδήγησε να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα. Η απάντηση μου δόθηκε αμέσως με ειλικρίνεια. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
Και γιατί τώρα, με ρώτησε.
Γιατί τώρα μέσω της ψυχανάλυσης μπόρεσα να συνειδητοποιήσω τί πραγματικά θέλω από τη ζωή.
Και αυτό που πραγματικά θέλω μου το προσέφερε αμέσως ο διευθυντής μας και οι καθηγητές μας με πολλή αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνουν, κάνοντας με να θέλω να συνεχίσω.
Κάθε μέρα μέσα από τα στραβά, από τα ανάποδα, από τις γκρίνιες, τις φασαρίες αλλά και μέσα από την αγάπη, τη ζεστασιά, την χαρά μαθαίνεις και κάτι έστω και μικρό αλλά το σημαντικότερο είναι ότι μέσα στη σχολή είμαστε πια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Και τους ευχαριστώ όλους για αυτό καθηγητές, συμμαθητές και μαθητές.
Κωνσταντίνος Ψυχογιός
Συντελούν:
Κείμενα: Μ. Ρέππας - Θ. Παπαθανασίου
Επιμέλεια-Διδασκαλία: Σταύρος Καραγιάννης
Μουσική: Αφροδίτη Μάνου
Μουσική διδασκαλία: Κατερίνα Βασιλείου
Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός
Διδασκαλία χορού: Αλεξάνδρα Κουλούρη
Σκηνικά κουστούμια: Χάρης Σεπεντζής
Σπαθογραφίες: Κυριάκος Κοσμίδης
Παίζουν με σειρά εμφάνισης:
Δασκάλα-Πευκίδα: Ισιδώρα Δελή
Δίας-Πρίαμος: Χρήστος Κωνσταντινίδης
Ήρα: Κατερίνα Βασιλείου
Αθηνά: Έφη Αντωνάκου
Αφροδίτη: Νάγια Μητσάκου
Πάρης: Γιάννης Ρούσσος
Ωραία Ελένη: Λιλή Πετροσιάν
Θυμαρίδα: Μαριάννα Βασιλαγιαννακοπούλου
Πασιφίλη-Ευνομία: Χρύσα Παπαδοπούλου
Γογγύλη: Ρένα Καραγιάννη
Μενέλαος: Δημήτριος Πάσιος
Εκάβη: Ελένη Καρκανίδα
Αχιλλέας: Άγγελος Ντάλλας
Πάτροκλος: Βαγγέλης Δαούσης
Ανδρομάχη: Γεωργία Γρίβα
Έκτορας: Γεράσιμος Δρακόπουλος
Κασσάνδρα: Ματίνα Κάνδυλα
Χορός κοριτσιών: Μαρία-Τασούλα Δεληγιάννη, Κατερίνα Καλαμπουρίδου, Ρένα Καραγιάννη, Αναστασία Κόμη, Μάρθα Λαγωνίκου, Μαιρινίκη Λύκου, Μαρία Μπαταγιάννη, Χρύσα Παπαδοπούλου, Ειρήνη Πάσσαρη, Ευθυμία Σκοπελίτου, Δανάη Τωράκη, Μόσχα Χατζηευσταθίου, Εύη Χατζώκου.
Χορός αγοριών: Δημήτρης Αθανασίου, Χρήστος Βασιλόπουλος, Κωνσταντίνος Γκελαμέρης, Αντώνης Γκούβας, Βαγγέλης Δαούσης, Θοδωρής Λουφόπουλος, Αλέξανδρος Παυλίδης, Δημήτρης Ποπλίδης.
Επιμέλεια: Σταύρος Καραγιάννης, διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου
Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για φιλανθρωπικό σκοπό στον Καλό Ποιμένα, ίδρυμα προστασίας ανηλίκων Πειραιά.
