Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Για την Αλέα Προσομοίων του Κώστα Ευαγγελάτου

Γράφει ο Κώστας Καρούσος
Μέσα στις πολυσυμπληγάδες του πολιτιστικού γίγνεσθαι, είναι από τα μοναδικά γεγονότα της ζωής, το ίδιο πρόσωπο να ’ναι της μούσας ο εκλεκτός για ποίηση και για εικαστική εργασία, και μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω ποιο προπορεύεται, παρά τις κοινές μας στη λογοτεχνία ιδιαίτερα, συντεταγμένες. Ο Κώστας Ευαγγελάτος πληροί όλα τα στοιχεία μιας ενδιαφέρουσας προσωπικότητας, η οποία απεικονίζεται μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο δυναμικής έκφρασης, έντονα εικαστικής -ευρηματικής προσέγγισης και υπαρξιακής ανησυχίας. Το βιωματικό του στοιχείο, για να πλησιάσεις νοητικά-ποιητικά, τις ατραπούς και την πολυδαιδαλώδη εποχή μας, οφείλεις να το δεις πρώτα, με τον απόλυτο σεβασμό του αναγνώστη. Ο κιθαρωδός τρόπος έκφρασης κι ο μουσικός απόηχος μιας θλίψης με επιφωνήματα, διεισδύσεις στο συμπαντικό φως της ποίησης, με προσωπογραφίες σεισμικών ψυχικών επιθυμιών, με νέα εξαρθρωμένα ξεκινήματα στη ζωή, με τη δική του ηλιοτρόπια ή αγωνιώδη και αισθηματική-αισθητική λυτρωτική απόληξη, με την επαναστατημένη και ζωγραφική χρωματική παρουσία, στο σχέδιο, στην απεικόνιση, στην καινοτομία και στην εξερευνητική (ποιητικής υφής πάντα) ρευστότητα των πραγμάτων, των αναζητήσεων και των προσδοκιών στη ζωή, κάνει την ποίηση του ένα μνημείο στο χρόνο, γίνεται ένα διαχρονικό θυσιαστήριο του νου, της γλώσσας, του πόθου, της αγάπης, της αέναης αναζήτησης.

Γράφει στο «Επίγραμμα»:
«Σώμα πηλός του δειλινού
ανάγλυφο ρευστό της γλώσσας
Βυθός ανεξερεύνητος του νου
βάρκες τα θέλγητρα του πόθου
ανάσκελα βουνά και πεδιάδες
σε στρώμα το μνημείο της Αγάπης»

Bases & Jamming Funkers @ Ammos beach club

Τι παίζει στην παραλία την Παρασκευή 12 Ιούνη; Οι BASES μαζί με τους Jamming Funkers είναι αυτοί που παίζουν στο Ammos Beach Club σε μία συνεύρεση που θα έχει ελληνική και ξένη μουσική και στιγμές pop, rock, soul, r'n'b και ακόμη περισσότερα! Δύο εξαιρετικές μπάντες σε ένα καλοκαιρινό live που θα ξεχωρίσει με πολύ μουσική, άπλετο κέφι και ανεβασμένη διάθεση.
Για τους BASES...
Πολύ γρήγορα απέκτησαν το δικό τους κοινό που τους ακολουθεί σε όλες τις εμφανίσεις τους, τόσο σε αυτές που κάνουν σε γνωστές μουσικές σκηνές ή club στην Αθήνα, όσο και στην επαρχία. Πρόκειται για μια pop μπάντα που ροκάρει ενώ οι επιρροές τους προέρχονται και από την εγχώρια αλλά και από την ξένη ποπ και ροκ σκηνή.
Θα τους συναντήσετε στο facebook ή στο instagram και θα τους ακούσετε στο youtube.
Πρόκειται για ένα τετραμελές συγκρότημα που ξεκίνησε την πορεία του το 2009 σε μια γειτονιά της Καισαριανής. Η επίσημη δισκογραφική τους δουλειά κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο με τίτλο "Τόσο μακριά... κι όμως τόσο κοντά" ενώ πριν από λίγο καιρό παρουσίασαν το βίντεο κλιπ του νέου τους κομματιού "Ένα ψέμα" που μπορείτε να δείτε εδώ.
Μέλη:
Βασίλης Σαλαγιάννης (φωνή)
Άκης Σιμόπουλος (ντραμς)
Στέλιος Λάρδης (κιθάρα και φωνή)
Γιώργος Κακάνης (κιθάρα)

***

Για τους Jamming Funkers...
Μετρούν πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις και είναι έτοιμοι να σας φτιάξουν τη διάθεση σε pop, rock, soul, funk και άλλους ήχους. Πρόκειται για έξι ταλαντούχα παιδιά που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε κάθε live και έχουν έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Βρείτε τους στο facebook.
Μέλη:
Πλήκτρα: Όλγα
Τύμπανα: Σπύρος
Μπάσο: Ερρίκος
Κιθάρα: Πλάτων
Τραγουδούν: Κλεοπάτρα + Αθηνά

 ***

Στον ήχο: Panagiotis Megas (Final Sound Studio)

Ammos beach club
Λουτρά Αλίμου 
Τήλ. 210 9855848
Ώρα έναρξης: 22:30, Είσοδος 10 ευρώ (με ποτό)

Η Άννα Γαλανού και το "Σμαράγδι στη βροχή"


Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Α.Γ.: Το θέμα κάθε βιβλίου, πάντοτε έχει να κάνει είτε με βιώματα και εικόνες του συγγραφέα, είτε με θέματα που κατά καιρούς αισθάνεται την ανάγκη να προβάλει. Για το συγκεκριμένο βιβλίο μεγάλο ρόλο έπαιξαν σε μένα οι εικόνες που είχα στο μυαλό μου από αφηγήσεις παλιών Πειραιωτών που αφορούσαν τον βομβαρδισμό και την ισοπέδωση της πόλης του Πειραιά από τους σύμμαχους το 1944. Η εικόνα που για καιρό γυρόφερνε στο μυαλό μου ήταν ένα ρακένδυτο κοριτσάκι που περπατούσε ανάμεσα στα ερείπια. Αφετηρία του βιβλίου αποτελεί ο Πειραιάς της δεκαετίας του ’40 και του ’50 και τερματισμός του η ίδια πόλη περί τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Στο ενδιάμεσο διάστημα σκιαγραφείτε η λαϊκή Θεσσαλονίκη εκείνων των χρόνων και η Αστική Αθήνα.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Γ.: Δεν είναι εφικτό να περιγραφεί ένα βιβλίο 535 πυκνογραμμένων σελίδων με μια μόνο λέξη. Σημειώστε τις λέξεις μνήμες, πόνος, αγάπη, ελπίδα, δικαιοσύνη.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Γ.: Ο συγγραφέας δεν μπορεί να συμβουλεύσει τον αναγνώστη. Θα τον προέτρεπα να αφουγκραστεί καλά το βιβλίο.

Η Κατερίνα Μανανεδάκη και "Πώς να σκοτώσεις τον άντρα σου (και να μη σε πιάσουν!)"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Μ.: Η φίλη μου η Τζένη ήταν η αφορμή. Μου έλεγε την ιστορία ενός ζευγαριού.
-Άσε Κατερίνα εκείνος την απατάει με την κολλητή της, σκότωμα θέλει ο τύπος, σκότωμα!
-Το θέμα είναι να τον σκοτώσει η γυναίκα του αλλά να μην την πιάσουν!
Σχολίασα εγώ κι αυτό ήταν! Ένα καινούριο βιβλίο άρχισε να γεννιέται στο μυαλό μου! Τα πως και τα γιατί του γάμου, η πίεση της καθημερινότητας , η απιστία, όλα κάτω από το μεγεθυντικό φακό της κρίσης και της πίεσης. Σκέφτηκα πως είναι επιτακτική ανάγκη να γελάσουμε ή έστω να χαμογελάσουμε για να ξεφύγουμε λίγο από τα όσα μας βασανίζουν.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Μ.: Απρόβλεπτο.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Κ.Μ.: Να βάλει κίτρινα χαρτάκια στις σελίδες που μπορεί να κρύβουν ένα κομμάτι από τον εαυτό του.
Είσαι άπιστος; Ετοιμάσου να πεθάνεις... Είσαι καλή χρυσή και υπέροχη σύζυγος; Ετοιμάσου να...αποθεωθείς! Άντρες και γυναίκες πάντως θέλω να πιστεύω πως θα διασκεδάσουν με τα όσα μπερδεμένα συμβαίνουν στη ζωή μας.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Κ.Μ.: Στη Σιβηρία να σπάει πάγους στο διηνεκές!

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Κ.Μ.: Η εκδίκηση είναι γλυκιά και δεν παχαίνει! Δε το λέω εγώ το έχει πει ο Χίτσκοκ που ξέρει καλά από σκηνές τρόμου!

Καλή ανάγνωση με χαμόγελα.

Στο εξώφυλλο γράφει:
Νο 1 Best Seller σε γυναίκες από 18 έως 118!
Στο οπισθόφυλλο αναφέρει...
Έλα τώρα που ΔΕΝ το έχεις σκεφτεί ΟΥΤΕ μία φορά. 
Να τον ξεφορτωθείς και να ησυχάσεις. 
Να γλιτώσεις, να ξεμπερδεύεις. 
Εσύ. Που είσαι καλή, χρυσή, υπέροχη, που σε θέλαν καν και καν, αλλά που στραβώθηκες και πήρες… αυτόν. 
Εσύ. Που είσαι η κολόνα της οικογένειας. 
Παιδιά, δουλειά, οικιακά, τα κάνεις όλα και δε βγάζεις κιχ. 
Κι αυτός. Που, αντί να σου πει ευχαριστώ και μπράβο, σε γράφει και αδιαφορεί, τα φορτώνει όλα στις πλάτες σου και «χαλαρώνει» με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή. 
Κι όμως… Όλα τα αντέχεις και τα υπομένεις, γιατί τον αγαπάς. 
Μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτεις τυχαία πως αυτός σε ΑΠΑΤΑ! Ναι! Έχει το θράσος και να σε ΑΠΑΤΑ!!! Να έχει ερωμένη! 
Μέχρι εδώ ήταν. Το παίρνεις απόφαση. 
Θα τον πετάξεις από το παράθυρο. Θα τον καθαρίσεις με τον καθαριστή για τα κολοκυθάκια. Θα τον ταΐσεις δηλητηριασμένο χορτοπιτάκι. Θα τον καρφώσεις με το μαχαίρι της κουζίνας, θα του κόψεις τα φρένα του αυτοκινήτου, δε θα σταματήσεις να αυτοσχεδιάζεις μέχρι να τον αποτελειώσεις. 
Όπως κάνει και η Ξένια με τον Παναγιώτη, που την έχει καταστήσει τάρανδο με την Τασούλα την κοντή. 
Μη διστάζεις. Μπες στην ιστορία και κάνε τη ζωή σου καλύτερη.

Ένα βιβλίο με δολοφονικό χιούμορ που μόνο ένας θανατηφόρος γάμος μπορεί να εμπνεύσει!

Εγώ η ηλίθια, η χαζή, η ευκολόπιστη, το πρόβατο. Μέσα στα μούτρα μου τα σημάδια, κι εγώ... Έπρεπε να συμβεί μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, να το δω με τα ίδια μου τα μάτια για να πειστώ. Αλλά ξεστραβώθηκα τελικά. Ξεστραβώθηκα. Και τώρα ήρθε η ώρα να πάρω εκδίκηση. Να εκδικηθώ.
Να τον εκδικηθώ υπό πλήρη νηφαλιότητα, όπως έκαναν ένα σωρό διάσημες γυναίκες δολοφόνοι.
Τις έψαξα όλες μία προς μία στο Ίντερνετ. Φίλες μου όλες. Συναγωνίστριες. Διάβασα για τη ζωή και τη δράση τους. Όλες ήρεμες και ψύχραιμες μέχρι τη μεγάλη στιγμή της δράσης. Έτσι κι εγώ, πρέπει να μείνω ατάραχη και χαλαρή για να μην καταλάβει τίποτα.
Θα μου πεις, είναι εύκολο; Δεν είναι, αλλά πρέπει να μάθω επιτέλους και στα δύσκολα.

Θα επανέλθω με περισσότερα μόλις διαβάσω το βιβλίο που μου έστειλαν οι εκδόσεις Λιβάνη

Περισσότερα από/για την Κατερίνα Μανανεδάκη:

Ο θάνατος παραμονεύει

Του Γιάννη Ρεμούνδου
«Ο Χάρος βγήκε - βγήκε παγανιά
και θέρισε μια γειτονιά»

Άγιος Φεβρουάριος, 1972.
Δήμος Μούτσης – Μάνος Ελευθερίου,
με το Δημήτρη Μητροπάνο.

«ΈΧΩ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ» ΜΟΥ ΛΕΕΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ καθώς με βλέπει να κοιτάζω το χάρτη του νησιού ψάχνοντας το χωριό Σκιάδι. Η γυναίκα μου είναι μονίμως κατακλυσμένη από κακά προαισθήματα. Μοναδικό αντίδοτο είναι η μαγειρική, αλλά βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο Αρσινόη κι έτσι δεν υπάρχει αυτή η προοπτική για να ηρεμήσει. Της λέω, «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά, σε δυο, το πολύ σε τρεις ώρες θα γυρίσω» κι εκείνη μουρμουρίζει, «Είναι καιρός να την παρατήσεις αυτή τη δουλειά. Δεν είμαστε πια νέοι». Είμαστε σχεδόν σαράντα χρονών, πάνω στην ακμή της δημιουργικότητάς μας, δε θέλω όμως να την κακοκαρδίσω, «Θα γίνει κι αυτό στην ώρα του. Ξέρεις την κατάσταση της χώρας γενικώς, πρέπει να βγάλω τον επιούσιον» της εξηγώ κι εκείνη έχει έτοιμη την απάντηση, «Μα είμαστε πλούσιοι. Τι άλλο θέλουμε; Γιατί δεν πάμε στις Μπαχάμες να μουλιάζουμε τα πόδια μας στο νερό!». Γυναίκες! Μόνο τα νύχια τους σκέφτονται. «Όλα θα γίνουν στην ώρα τους» ξαναλέω αόριστα έχοντας το δάχτυλο στο παραθαλάσσιο χωριό Σκιάδι.
Η Αλεξάνδρα αναστενάζει και κοιτάζει από το παράθυρο του ξενοδοχείου τα φώτα του λιμανιού. Το φωταγωγημένο πλοίο της γραμμής κάνει μανούβρες για να δέσει. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Θέλω να πάω στο ραντεβού μου ντυμένος στην τρίχα. Είμαι αρχαιοκάπηλος. Δεν υπερηφανεύομαι γι’ αυτό, ούτε όμως και θέλω να απολογηθώ. Ολόκληρη η χώρα επιβιώνει από τις εκταμιεύσεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, κοτζάμ φάμπρικα έχει στηθεί, σάμπως δεν είναι κι αυτό αρχαιοκαπηλία! Εξειδικεύομαι στα αρχαία νομίσματα κι έχω καλό όνομα στην πιάτσα, δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς να αμφισβητήσει την επαγγελματική μου αξιοπιστία.
Αυτό το βράδυ έχω κλείσει ραντεβού με τον Αργύρη Βασιλειάδη στην έπαυλη του αδερφού του, ο οποίος θα γιόρταζε τα γενέθλια της κόρης του ή κάτι τέτοιο, δεν είχα κατάλαβα καλά. Ο Αργύρης ήταν χαμένο κορμί, συνεχώς χρεωμένος λόγω του πάθους του για το τζόγο ή καλύτερα του πάθους του να χάνει στο τζόγο, υπάρχουν και τέτοιοι τύποι. Αναγκαζόταν να ξεπουλάει δίχως να γίνεται αντιληπτός κομμάτι το κομμάτι την ιδιωτική συλλογή του αδερφού του Νικηφόρου, μια πλούσια συλλογή, αφού οι κάτοικοι της περιοχής την εφοδιάζανε ανελλιπώς έναντι πινακίου φακής.

Η Ντιάνα Νασιοπούλου-Παπαγεωργίου "Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ν.Ν.Π.: Ανήλικη εργασία-παιδική εκμετάλλευση (που στιγμάτισαν μερικές δεκαετίες την ελληνική επαρχία 1940-1960 κυρίως) με τις ολέθριες συνέπειές τους στην ενήλικη ζωή των παιδιών αυτών αλλά και των απογόνων τους, ψυχικά νοσήματα-ταμπού και κοινωνικός αποκλεισμός των ασθενών είναι μερικοί από τους λόγους που με ωθούσαν πιεστικά και για αρκετό διάστημα, να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ν.Ν.Π.: Ελπιδοφόρο.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ν.Ν.Π.: Να το αντιμετωπίσει σαν αληθινή ιστορία -γιατί είναι αληθινή ιστορία.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ν.Ν.Π.: Θα ταξιδεύαμε στην επαρχιακή Ελλάδα μετά το 1940, στην Αθήνα του 1950 και καθώς το μυθιστόρημα αφορά τρεις γενιές, θα μπορούσε να κρατήσει 3 μέρες ή... 30 χρόνια.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ν.Ν.Π.: «...Δεν σου γυρεύω να με βοηθήσεις να περάσω το ποτάμι. Να με βοηθήσεις να σκεφτώ ότι μπορώ να προσπαθήσω να το διασχίσω σου γυρεύω...»

Λίγα λόγια
Πολλά κοριτσάκια, αντί να παίζουν με τις κούκλες τους και τις φίλες τους, την εποχή του μεσοπολέμου -και μετά- υποχρεώθηκαν να εργαστούν σε ξένα σπίτια. Ένα τέτοιο παιδί, η Μαρία, αντιμετωπίζει στα εννιά της χρόνια τον ξεριζωμό από την οικογένειά της για μια εργασία κοντά σε αγνώστους-ξένους χωρίς εγγυήσεις και όρους. Τι θα αντιμετωπίσει;
Σε αυτό το βιβλίο, η Μαρία, αφηγείται την ιστορία της και μαζί της, ο γιος της ο Φαίδωνας, η Ηλέκτρα και ο Περικλής, όλοι τους μπερδεμένοι, ταλαιπωρημένοι, μπλεγμένοι με αόρατα νήματα, πρέπει να ζήσουν.
Αντλείστε τα μηνύματά τους για εσάς και για όλους εκείνους τους θλιμμένους και απογοητευμένους κροκόδειλους που γνωρίζετε.

Βραχύς Αιών

η… είδηση
Η Θεατρική ομάδα της ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ, παρουσιάζει το έργο του Δημήτρη Σενδόνα, ΒΡΑΧΥΣ ΑΙΩΝ, σε σκηνοθεσία Στέλιου Καλαθά, για δύο μόνο παραστάσεις στο Θέατρο ΞΥΛΟΤΕΧΝΙΑ.

η… περίληψη
...Λατρεύτηκε ως ο ''Ποιητής Του Κόσμου''!
Κατέκτησε τα πάντα... χάνοντας τα Πάντα!
Αγωνίστηκε... Βασανίστηκε... Δοξάστηκε...
Φανός, αέναος, των πιο υψηλών Ιδανικών.
Μόνο την καρδιά του, πρόδωσε...
Τώρα στο γήρας του, θα δικαστεί ξανά, απ' τον ίδιο του τον εαυτό. Από τη... Νιότη του!
Μια συγκλονιστική ιστορία, μεγαλειώδους, Αγάπης, από εκείνες που... σπάνια φορούν νυφικό!
Από τις ''παρυφές'' της μεταπολεμικής Ελλάδας, έως και τις μέρες μας...
Από την παλιά Αθήνα έως τους τόπους εξορίας και από το Παρίσι μέχρι τη μαρτυρική νήσο, τη Μυροβόλο Χίο.
Από το ''Φως'' της ψυχής, ως τα πεζοδρόμια των χαμένων ιδανικών!
έτσι… γεννήθηκε
Ο ΒΡΑΧΥΣ ΑΙΩΝ, ξεκίνησε ως θεατρικό νούμερο (σκετς) όταν ο Στέλιος Καλαθάς μου ζήτησε ένα κείμενο για την παράσταση Έρως Ανίκητος Χρόνου.* Το παρουσιάσαμε στο Θέατρο OLVIO ερμηνεύοντας μαζί με τον Αλέξανδρο Κλωτσοτήρα. Τα συναισθήματα που προκάλεσε, οι κριτικές που εισπράξαμε και η αποδοχή που επιφύλαξαν οι θεατές, αποτέλεσαν την εφαλτήριο δύναμη για εμένα ώστε να το κάνω ολόκληρο έργο. Το παρουσιάσαμε, ξανά, το Σεπτέμβριο στο Θέατρο ΑΛΜΑ ως σκετς, ήδη όμως το είχα ολοκληρώσει και αποστείλει σε ένα πανελλήνιο διαγωνισμό Θεατρικής Συγγραφής, όπου και απέσπασε μια σημαντική θέση. Το Φεβρουάριο του 2015, το παρουσιάσαμε ως θεατρικό Αναλόγιο, στον Πολυχώρο Τέχνης & Έκφρασης +αίσθημα υπό τη σκηνοθεσία του Στέλιου Καλαθά και σε λίγες ημέρες ο ΒΡΑΧΥΣ ΑΙΩΝ, θα πατήσει το σανίδι του Θεάτρου Ξυλοτεχνία!

όσα… ποτέ δεν σου είπα…
Η ζωή και τα έργα του ποιητή Λαέρτη Θυμιανού (φανταστικό πρόσωπο).
Φανός αέναος, με μπόι ως τους ουρανούς των υψηλών Ιδανικών, Μεγάλη Άρκτος μιας… μικρής ζωής, καθρέφτης αιώνιος για όλους εμάς που…
Ξεχάσαμε να ζούμε, επειδή αναπνέουμε.
Ξεχάσαμε να ζητήσουμε… Συγγνώμη!
Ξεχάσαμε, αδρανή, στη φαρέτρα μας τα… Σε Αγαπώ που ποτέ δεν είπαμε.
Ξεχάσαμε τις Αξίες μας και να ζούμε τα Όνειρά μας!
Ένα έργο φάρος για την Αγάπη, τον Αλτρουισμό, τη Φιλία αλλά και τον αδυσώπητο Χρόνο που ξέρει όμορφα λόγια και απενοχοποιεί λέγοντας: Αύριο! Έχεις πολύ καιρό! Ωσότου, διαπιστώσουμε πως… Δεύτερη Ζωή ΔΕΝ έχει!!!

Ευχαριστώ, θερμά, το Στέλιο Καλαθά, για την εμπιστοσύνη και την αγάπη του για το ΒΡΑΧΥ ΑΙΩΝΑ! Πίστεψε στο έργο εξ’ αρχής και καθοδηγεί με τη σκηνοθετική μπαγκέτα του μοναδικά, κάθε ατάκα… κάθε κίνηση.
Ευχαριστώ, επίσης, τους συντελεστές που έγιναν ένα με το ρόλο τους, που ακούραστα υπερέβαλλαν εαυτούς σε κάθε πρόβα, παραμερίζοντας κάθε προσωπική δυσκολία. Μόνον ευγνώμων, μπορώ να αισθάνομαι!
Δημήτρης Σενδόνας
Από την παράσταση
Μια λειτουργική μεγάλη σκηνή που σαρώθηκε απ' άκρη σ' άκρη από τους ερμηνευτές καθώς οι σκηνοθετικές οδηγίες του Στέλιου Καλαθά τους καθοδήγησαν όμορφα ώστε να εκμεταλλευτούν όλες τις επιλογές. Ο ίδιος έχει αποδείξει άλλωστε, μέσα από μια σειρά παραστάσεων που έχει σκηνοθετήσει με τις ομάδες της Συναισθηματικής Διαλεκτικής*, ότι μπορεί να δουλέψει με ερασιτέχνες ηθοποιούς και μέλη των ομάδων του καθόλα άρτια και εποικοδομητικά βοηθώντας τους να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους καθώς τους οδηγεί επάξια ώστε να ανέβουν στη σκηνή και να σταθούν σαν ίσοι προς ίσων. Το έργο του Δημήτρη Σενδόνα, διαπεραστικό και αισθαντικό, πέρασε εύκολα στο κοινό και μας έβαλε στη διαδικασία να περιμένουμε τις επόμενες συγγραφικές του δουλειές -μας το υποσχέθηκε. Λάτρεψα την τοποθέτησή του ως προς τον Έρωτα. Λιτή, στιβαρή, ολοκληρωμένη, συναισθηματικά φορτισμένη... Μου άρεσε που δεν ήταν απαραίτητο να έχουν όλα happy end όπως και η πίστη των ηρώων του, με τον τρόπο του ο καθένας, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει δύο αφοσιωμένους χαρακτήρες με ήθος και αξίες άλλων εποχών που έζησαν την πιο πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Επίσης, οι ήρωές του διαθέτουν εκείνη την ιδιότητα που έχουν όλοι οι μεγάλοι ήρωες της παγκόσμιας εργογραφίας. Προκαλούν το θεατή να ταυτιστεί μαζί τους και, σε κάθε περίπτωση, τέτοιοι ήρωες μένουν. Ο ίδιος στάθηκε απέναντι στην ιστορία, στις ιστορικές αναφορές και στα ιστορικά πρόσωπα της χουντικής Ελλάδας και της μεταπολίτευσης με πυγμή, με ακεραιότητα και πέρασε πολύ σωστές καταγραφές μέσα από το κείμενό του.
Όλοι οι συντελεστές εργάστηκαν δυναμικά και με θέληση για το επίτευγμα ενώ εκτός από πρόζα, κάποιοι από αυτούς, είχαν και να χορέψουν ή να τραγουδήσουν.

Ταυτότητα
Παίζουν (με σειρά εμφανίσεως):
Ματίνα Αντωνοπούλου, Δημήτρης Σενδόνας, Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας, Ιωάννα ΦλωριάΔημήτρης Μπούρας, Νατάσα Σουρλαντζή, Εύη Χαράκογλου, Λάμπρος Καλογιάννης, Γιώργος Τσάμης, Χριστίνα Μάρα, Μαρκέλλα Δαφνά, Νατάσα Δημητσάντου, Αναστασία Τουμάση.

Συμμετέχει το "Τρίφωνο του 16ου"
(Ευαγγελία Σενδόνα, Σταύρος Τσουκαλάς, Ιουλία Μαλανδρή)

Σκηνοθεσία: Στέλιος Καλαθάς
Χορογραφία: Δημήτρης Μπούρας
Σκηνικά: Κώστας Ναξιώτης
Κοστούμια: Angie’s 
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Σενδόνας
Υπεύθυνος Ήχου & Φωτισμού: Μανουσιάδης Κώστας

Τόπος και χρόνος
Θέατρο Ξυλοτεχνία
Κ. Παλαμά και Παρασκευοπούλου, Περιστέρι

Παρασκευή 5 και Σάββατο 6 Ιούνη
Στις 20:30

Είσοδος ελεύθερη

*Για τις ομάδες της Συναισθηματικής Διαλεκτικής του Στέλιου Καλαθά δείτε εδώ αλλά και εδώ
Για την παράσταση Έρωτας ανίκητος χρόνου δείτε εδώ και εδώ

Η Μαίρη Κόντζογλου και "Μια προσευχή για τα παλιά ασήμια"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Κ.: Την τριλογία ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ την έγραψα γιατί γοητεύθηκα από την Καππαδοκία και την ενδιαφέρουσα ιστορία της που ξεκινάει το 7.000 π.Χ. και τελειώνει με την Ανταλλαγή των πληθυσμών το 1925.
Ο ελληνισμός της Καππαδοκίας, τόσο μακριά από την Ελλάδα, είναι συγκλονιστικά όμοιος με την μητέρα-Πατρίδα και τόσο ξεχωριστός που μου προξένησε το ενδιαφέρον και θέλησα να γράψω μια ιστορία γι’αυτόν.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Κ.: Συγκινητικό.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Κ.: Να αφεθεί ελεύθερος για να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς του.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Κ.: Μα φυσικά στην Καππαδοκία. Και θα κρατούσε όσο κρατάει η μνήμη για τις αλησμόνητες πατρίδες.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Κ.: Εισχώρησε στην αγκαλιά του λες και από πάντα ήξερε τον δρόμο, τη Θεία Οδό.

Ας πούμε δύο λόγια
Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας "Τα παλιά ασήμια" κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν και άνοιξε, με τον καλύτερο τρόπο, το δρόμο για τα άλλα που ακολουθούν. Το Μάιο κυκλοφόρησε και το δεύτερο μέρος που προβλέπεται το ίδιο μαγικό -για την ιστορία και τη γραφή της Μαίρης Κόντζογλου επισκεφθείτε τη σχετική ανάρτηση. Ο σύνδεσμος δίνεται στο τέλος- και ελπίζουμε να μη μας αφήσουν να περιμένουμε πολύ για να διαβάσουμε το τρίτο βιβλίο που κλείνει και ολοκληρώνει την ιστορία των Ασημιών.
Οι ερωτήσεις που αναγράφονται στο αυτάκι του βιβλίου τούτη τη φορά αναφέρουν:
Ποιο είναι το παιδί που θα γεννηθεί κάτω από το βλέμμα της Παναγιάς που χαμογελάει;
Ποιος θρύλος θα επαληθευτεί -ή μήπως θα επαναληφθεί- στη Μονή των Παλιών Ασημιών;
Πού κρύβεται η γυναίκα με τους ήλιους στους ώμους;
Κι ένα τελευταίο...
Ένα απόσπασμα που κοινοποίησε η συγγραφέας στο facebook.
«Άλεξ…» και ακούει μέσα στις ακίνητες στιγμές την αναπνοή του. «Η μαμά μου, η δική μου μάνα, πριν από ογδόντα χρόνια… Η μάνα μου, Άλεξ, γεννήθηκε εδώ μέσα… Χθες το έμαθα» και ακουμπάει το μέτωπό της στο έδαφος. «Είναι η… φάτνη της…»
Δεν είναι μετάνοια, δεν έχει κάνει ποτέ στη ζωή της. Η Έλσα προσκυνάει το παρελθόν που εδώ, αυτή τη στιγμή, είναι πιο ζωντανό από το παρόν.
Ένας μικρός σβόλος δημιουργείται από τη λεπτή άμμο –σε άμμο μετατρέπεται ο βράχος καθώς τρίβεται, σε άμμο πιο λεπτή και από σκόνη– και τα δάκρυα της Έλσας.
Αλλάζει χρώμα μόλις δέχεται το υγρό πάνω της η άμμος και, εξαιτίας του βάρους που αποχτάει ξαφνικά, κυλάει προς τα κάτω. Όσο η σκόνη τυλίγεται γύρω απ’ τον σβόλο, τόσο το χρώμα αλλάζει πάλι, τώρα ανοίγει, ξεθωριάζει, σε λίγο, τέσσερα πέντε εκατοστά παρακάτω, έχει χάσει κάθε υγρασία που περιείχε – πόση υγρασία να έχουν μερικά δάκρυα; Μόνο πίκρα έχουν. Πίκρα αμέτρητη… Τώρα ο σβόλος είναι ένα μικρό, απειροελάχιστο μπαλάκι άμμου που κάποτε, παλιά, πριν λίγα δευτερόλεπτα δηλαδή, κουβαλούσε μέσα του την πίκρα ογδόντα χρόνων.
Τον παρατηρεί με την άκρη του ματιού της. Νερό και γη. Έτσι έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο. Από έναν μικρό σβόλο που φτιάχτηκε με χώμα και νερό. Ύστερα λέει φύσηξε στο πρόσωπό του την πνοή… Να τος πάλι ο αέρας!
Ο άνθρωπος δεν θα ’ταν τίποτα άλλο πέρα από ένα κομμάτι λάσπης, αν δεν υπήρχε ο αέρας.
Κάποιος ουρλιάζει έξω. Είναι η Πνοή. Μπορεί να ’ναι και οι ψυχές που πέρασαν κάποτε από εδώ και τώρα χαιρετίζουν την Έλσα, την απόγονο του βρέφους που γεννήθηκε σ’ εκείνη τη φάτνη. Οι ψυχές που θάφτηκαν μέσα στα βράχια και όσες έμειναν άθαφτες.
Δίνει το χέρι της στον Άλεξ, εκείνος το σφίγγει στην παλάμη του που καίει.
Έλσα. Ογδόντα χρόνια πριν και ο παππούς μου ήταν εδώ…
Δεν της το λέει γιατί τώρα είναι απόλυτα βέβαιος.
Φοβάται όμως πως η γυναίκα δεν θα αντέξει μια τέτοια αλήθεια.

Θα επανέλθω με τις εντυπώσεις μου όταν διαβάσω το βιβλίο το οποίο μου έστειλαν οι εκδόσεις Μεταίχμιο και η Μαίρη Κόντζογλου.

Δείτε κι αυτό:

Art Links Whishes 2015

Επισκεφθείτε αυτήν την ομαδική έκθεση έργων τέχνης ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στον οργανισμό Make-A-Wish Greece (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος).

Τριάντα οκτώ καλλιτέχνες συμμετέχουν με κάποιο έργο τους, για τον φιλανθρωπικό σκοπό, στην έκθεση που ανοίγει τις πόρτες της στις 23 Ιούνη. Το Art Links Whishes 2015 ενώνει ανθρώπους μέσω της τέχνης με την ελπίδα όλοι μαζί να βοηθήσουμε τα παιδιά να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους ενώ οι καλλιτέχνες δωρίζουν τα έργα τους για τον ίδιο σκοπό.
Οι καλλιτέχνες, σε αλφαβητική σειρά... ή αλλιώς, θαυμάστε και αποκτήστε έργα των:

Αγγελίδου Δάφνη, Ακριθάκη - Cheitman Χλόη, Βαξεβανίδου Αγγέλικα, Καρβέλα Αναστασία, Κασκούρας Νίκος, Κατσιπάνος Θεόφιλος, Κοκονάκη Αγγελική, Κονταράτος Γιάννης, Κωνστοπούλου Μέρσα, Λαβδάς Κώστας, Λατινοπούλου Αθηνά, Μακρή Αγγελική, Μάντζαρης Κωνσταντίνος, Μαρουλή Αλεξία, Μάσσος Κωνσταντίνος, Μισσούρας Τάσος, Μιχαήλου Ελένη, Μπαχά Μαρία, Παπαδουλή Αφροδίτη, Παπαλαμπρίδη Μαρίνα, Παπαντωνίου Ζαχαρίας, Παπαποστόλου Χαρίκλεια, Πεχλιβάνη Ελένη, Προκοπίου Ελιάννα, Ρομπόρα Κρις, Σκοπελίτης Βασίλης, Σπυράτου Πηγή, Σταυροπούλου Ματίνα, Στεφανίδη Φωτεινή, Τσίτουρα Νότα, Φεοφανίδου Εύη, Φιλιππακοπούλου Μαρία, Χαδούλης Γιώργος, Χαλορίδη Βασιλική, Χατζηανδρέου Μαρία, Χρυσοχοϊδου Μαρία, Ψαρρός Μίλτος, Peter C. Seibt
 Στην Gallery 7, Σόλωνος 20 και Βουκουρεστίου, Κολωνάκι.

23 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου 
Τετάρτη & Σάββατο 11:00-15:00
Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή 11:00-14:00 και 18:00-21:00

Πάρτι εγκαινίων: 23 Ιούνη στις 20:00
Σημειώσεις:
Οι φωτογραφίες των έργων που κοσμούν τις εικόνες της ανάρτησης είναι ενδεικτικές.
Γνωρίστε ή μάθετε περισσότερα για το Make-A-Wish με μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του οργανισμού

Λόγια δραπέτες

Άραγε ποια είναι/ήταν εκείνα τα λόγια που απέδρασαν ώστε να προσφέρουν το έναυσμα στον Κώστα Βασιλάκο... αναρωτιέμαι καθώς ανοίγω τη συλλογή. Μάλλον, ο τίτλος αναφέρεται στους στίχους του που τυπώθηκαν σε τούτο το βιβλίο, έτοιμοι πια να πετάξουν και να φτάσουν μακριά, να κάνουν φίλους, γνωριμίες... καταλήγω. Λέξεις που δραπέτευσαν της ανωνυμίας τους και προσφέρονται ελεύθερες δεσμών.

Η έμπνευση ακουμπά πολλά και ποικίλα θέματα ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν προτιμά τις ρίμες –γιατί άλλωστε; Λίγα πρωτοπρόσωπα, λίγα τριτοπρόσωπα όμως φαίνεται ότι αγαπά το πρώτο πληθυντικό. Το «είμαστε», το «όλοι», το «μαζί». Από τις πρώτες σελίδες ξέρεις ότι διαβάζεις καλή ποίηση με πλούσιο λεξιλόγιο και μια μουσικότητα –άραγε ποια μελωδία;– που ξεχωρίζει.

Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη και "Ο κύκλος με τη θάλασσα"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Ειδικά σήμερα, αλλά και πάντα, είναι πολλές οι αφορμές για να γράψεις ένα βιβλίο που έχει να κάνει με τους αγώνες των λαών ενάντια στην απολυταρχία.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Λ.Μ.: Είναι δύσκολο κάτι τέτοιο… Αν ήθελα να μείνω πιστή στον τίτλο του θα δανειζόμουν μια λέξη από τον Όμηρο «Θαλασσοζωσμένη».

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Λ.Μ.: Να κλείσει τα τηλέφωνα… Αστειεύομαι. Δεν πρόκειται περί συμβουλών γιατί δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές… ο κάθε αναγνώστης δίνει τις δικές του ερμηνείες και αυτό είναι και το υπέροχο… μοιάζει να ξαναγράφεται το βιβλίο.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στο κόσμο Που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Λ.Μ.: Το ταξίδι θα άρχιζε στην Κύπρο και θα συνεχιζόταν στην Ιρλανδία και στη Μεγάλη Βρετανία. Δεν θα ήταν μόνο ένα ταξίδι στο χώρο αλλά και ένα ταξίδι στο χρόνο, καθώς θα έπρεπε να περνάμε από τη δεκαετία του 1970 στο σήμερα και αντίστροφα. Θα συναντούσαμε τους ίδιους ήρωες πολύ νέους αλλά και μεγαλύτερους κι ίσως να θέλαμε να τους ψιθυρίσουμε ή να τους φωνάξουμε τι να μην κάνουν, έτσι μήπως μπορέσουμε να αλλάξουμε την διαδρομή τους.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μια φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Λ.Μ.: Ας ταξιδέψουμε με λίγη θαλασσινή αύρα τότε...
«Μπράιτον, Ιούλιος 2012
Όσες φορές και να περπατήσεις στις αποβάθρες του Μπράιτον θα είναι πάντα λίγες. Τα υπέροχα κτήρια στο αριστερό σου χέρι και η γαλαζωπή-γκρίζα όλο ένταση θάλασσα στο δεξί σκορπίζουν μακριά κάθε αρνητική εικόνα. Αναπνέω ξανά και ξανά και όσες φορές προλάβω, έτσι για να παρηγορήσω τον εαυτό μου. Πάντως, καμιά ανάσα πια δεν συγκρίνεται με την καθαρή αύρα που φυσούσε το Αιγαίο μέσα μου όταν κολυμπούσα με τον Ανδρέα. Το ταξίδι για το Μπράιτον είχε άλλη γεύση αυτήν την φορά. Για την ακρίβεια δεν είχε γεύση. Τα ψαροπούλια με μαύρα φτερά διέσχιζαν τον ουρανό και τον έκοβαν στα δυο.
Ο καινούργιος χρόνος δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει τον παλιό. Στο Μπέλφαστ το 1976 μύριζε μπαρούτι χυμένο στην μέση του δρόμο και αθώο αίμα. Ένα περιστέρι είχε μόλις συλληφθεί από έναν ένστολο Βρετανό σε μια έγχρωμη τοιχογραφία στην βόρεια συνοικία που περπατούσε τώρα ο Τζώννυ.»

Οπισθόφυλλο
Αν χαράξεις έναν κύκλο από την Κύπρο μέχρι πάνω στον Βορρά, στα αγριεμένα κύματα της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και στα βαθιά ιρλανδέζικα νερά, θα κλείσεις μέσα του την ίδια θάλασσα. 
Όταν η παρέα ξεκίνησε για διακοπές στην Κύπρο, τίποτα δεν είχε προαναγγείλει την εξαφάνιση του καλύτερού τους φίλου, του Άντι, στα βασανισμένα νερά της Αμμοχώστου. Ο Γρηγόρης και η Δήμητρα γυρίζουν πίσω στα μέρη που έζησε ο φίλος τους. Όσα συναντούν τούς φέρνουν πιο κοντά στο τέλος. Όσα μαθαίνουν τούς οδηγούν σε ασυνήθιστα μονοπάτια. Ο Άντι από την Κύπρο έχει μεγαλώσει στη Βόρεια Ιρλανδία. Έχει άραγε ξεχάσει;
Στον άγνωστο αέρα του Μπέλφαστ, στα φαντάσματα των εκρήξεων του ΙΡΑ, των αδικιών και των απεργών πείνας, υψώνονται γνώριμες φωνές που φυσάνε τον άνεμο της ελευθερίας στα τείχη της πόλης.
Έρωτας, επανάσταση, προδοσία. Τώρα. Τότε. Πάντα. 
Τι καθορίζει τη διαδρομή μας περισσότερο; Ποιοι αναπάντεχοι δρόμοι οδηγούν από τη ζωή προς τον θάνατο και από τον θάνατο προς τη ζωή;
Ένα ταξίδι από την Κύπρο στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, βαδίζοντας στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας, λαχταρώντας τη δικαίωση για τους λαούς που, όσο μακριά κι αν είναι, όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονται, είναι ίδιοι απέναντι στην αδικία. Μια διαδρομή στο εσωτερικό του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπική του χίμαιρα και την αποτυχία.
Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε με την πεποίθηση πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Σπούδασε οικονομικά, ενώ από πολύ μικρή ασχολήθηκε με την τέχνη της συγγραφής. Έζησε στο εξωτερικό, στην Αγγλία και τη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια τολμάει να ζει με την οικογένειά της στο αγαπημένο της νησί του βορείου Αιγαίου, τη Λήμνο.
Από την Άνεμος εκδοτική, κυκλοφορεί το ιστορικό της μυθιστόρημα «Μη μου πεις το τέλος», 2014.

Επίσης στο koukidaki:
Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη για το "Μη μου πεις το τέλος"

Ό,τι απομένει

What remains

Η παράσταση χορού, από την ομάδα Soyuz, βασίζεται σε τρία έργα του Μπέκετ και συγκεκριμένα στα: Λίκνισμα (Rockaby), Όχι εγώ (Not I) και Ευτυχισμένες μέρες (Happy Days).

Η ομάδα Σογιούζ μελέτησε τους τρεις μονολόγους και κρατώντας τη δομή και το ύφος τους δόμησε μια κινητική αλφάβητο. Η κίνηση είναι το μόνο που μένει όταν όλες οι λέξεις έχουν αποτύχει ενώ διερευνάται η κανονικότητα σε μη κανονικές περιστάσεις.
Ό,τι απομένει είναι τα θραύσματα της ύπαρξης, εικόνες που μπερδεύονται στο μυαλό, ονειρικές παραστάσεις -ή μήπως όχι;-, η αέναη ρουτίνα που μας οδηγεί σε μια επαναλαμβανόμενη δράση χωρίς αποτέλεσμα... είναι απόηχοι, είναι ό,τι περισσεύει από μια εποχή, ό,τι έμεινε από τη ζωή.

Η ομάδα Soyuz έχει ψυχή και δύναμη. Μελετά και αφουγκράζεται. Λαμβάνει τις δονήσεις του κόσμου, των συναισθημάτων, των έργων και τις ενσωματώνει στις δικές της δημιουργίες. Και η κινητήριος δύναμη των χορογραφιών, η Όλγα Σπυράκη, έχει πια καθιερωθεί καθώς απέδειξε ότι γνωρίζει καλά αυτό που κάνει και το κάνει με πίστη στην τέχνη. Συνεπιβάτες οι Χρύσα ΚαλλιάφαΚατερίνα Μπέλλα και Στέλλα Σπύρου άντεξαν το ψυχικό σθένος των ρόλων τους, το παράλογο -το κοινωνικό, συναισθηματικό, ακόμη κι εκείνο του ίδιου του Μπέκετ-, έτρεξαν τη διαδρομή. Σωμάτινα όντα που τα ανακαλύπτουν όλα από την αρχή μετρώντας τα κομμάτια τους -ό,τι απέμεινε-, ανακαλύπτοντας πάλι τα δεδομένα. Κινούνται άχρονα, άρυθμα, άμετρα... αλλά και απόλυτα συγχρονισμένα και ρυθμικά. Σπασμοδικές κινήσεις, άλλοτε απαλές και ήπιες.
Την παράσταση αποθεώνουν τα εκπληκτικά φώτα από τον Σάκη Μπιρμπίλη και το σκηνικό του Δημήτρη Νασσιάκου.

«Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και οι λέξεις σε εγκαταλείπουν...»
Samuel Beckett, Οι ευτυχισμένες Μέρες

Το συγγραφικό έργο του Μπέκετ έχει μια ροπή προς την ακινησία, τη στασιμότητα. Οι ήρωές του χάνουν σταδιακά τα σώματά τους, την υλική τους διάσταση και ως συνειδήσεις αγωνίζονται με την ανυπαρξία, την αγωνία, την ακινησία και τη σιωπή ενώ αντιλαμβάνεται την τέχνη ως μοναξιά και έλλειψη επικοινωνίας. Ο λόγος γίνεται εσωτερική μουσική, ανεξάρτητος χώρου και χρόνου, πηγαίος από τις βαθύτερες νότες του ανθρώπου και δεν χρειάζεται συγκεκριμένο χώρο και χρόνο ή κίνηση για να ειπωθεί, όμως η γλώσσα του περιέχει μουσικότητα, άρα και ρυθμό, άρα και κίνηση. Κάπως έτσι "μιλάει" ο Ιρλανδός συγγραφέας, το έργο του οποίου -Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969- χρειάζεται πολλές ώρες αφοσίωσης για να κατανοηθεί πλήρως, περιέχει πλήθος κωδικοποιήσεων, συμβολισμών και νοημάτων, και οπωσδήποτε δεν είναι ο πιο "εύκολος" δημιουργός για να μελετήσεις. Μάλιστα, αν ο μεγάλος συγγραφέας ήταν εν ζωή τούτη η παράσταση μπορεί να μη συνέβαινε ποτέ, κι αυτό επειδή ήθελε να παρακολουθεί από την αρχή τις πρόβες ώστε να ελέγχει τα πάντα ενώ δεν επέτρεπε παρεκκλίσεις από το πρωτότυπο! Για τον παραπάνω λόγο και αφού έμαθε κάθε τεχνική μέθοδο, σκηνοθετούσε μόνος του αυτά που έγραφε.
Ταυτότητα
Χορογραφία: Όλγα Σπυράκη (ομάδα χορού Soyuz)
Ερμηνευτές: Χρύσα Καλλιάφα, Κατερίνα Μπέλλα, Στέλλα Σπύρου
Δραματουργική επίβλεψη: Στεριανή Τσιντζιλώνη
Μουσική: Ανάργυρος Δενιόζος
Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός χορογράφου: Σόνια Ράπτη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Δημήτρης Νασσιάκος
Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός/κατασκευή μάσκες: Χριστίνα Αναγνώστου
Μake up artist: Αντιγόνη Ακριτίδου
Κατασκευή καρδιάς: Προκόπης Βλασερός
Τrailer: Ζέτα Σπυράκη 
Φωτογραφίες/αφίσα: Ολίβια Ανθοπούλου
Φφωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Λογότυπο ομάδας: Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής)

Τόπος και χρόνος
Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3
Κρατήσεις: 2103636144, 2103644921

Πρόγραμμα παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 20, 21, 22 Μαΐου και
Πέμπτη, Παρασκευή 28 και 29 Μαΐου

Ώρα έναρξης: 21:15
Διάρκεια: 60 λεπτά

Με την υποστήριξη του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν

Η Νίτσα Μανωλά και τα "Ισόβια δεσμά"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ν.Μ.: Χμμμμ… Τα Ισόβια Δεσμά είναι βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία και όχι κάποια άλλη, αν και ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα για μένα, ήταν η προσωπική γνωριμία που έχω με έναν από τους πρωταγωνιστές και την οικογένεια του. Δεν θα πω ποιον. Ήταν αδιανόητο για μένα το πώς αυτός ο άνθρωπος που γνώριζα χρόνια μπλέχτηκε σε μια τέτοια υπόθεση. Είναι από αυτά που συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα και δεν τολμάς να τα πιστέψεις.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ν.Μ.: Σκληρό…

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ν.Μ.: Να είναι έτοιμος για δύσκολες εικόνες και γεγονότα που σοκάρουν.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ν.Μ.: Θα ήλπιζα να κρατούσε πολύ λίγο λόγω του θέματός του και το ταξίδι που θα γινόταν θα ήταν σίγουρα στην Κόλαση και όχι σε κάποιο μέρος του κόσμου.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ν.Μ.: «Η ζωή είναι ένα δώρο δοσμένο από τον Θεό. Μας έχει χαριστεί με τους δικούς Του όρους και θα τερματίσει μόνο όταν Εκείνος το θελήσει. Δεν είναι ένα προνόμιο που μπορούμε αυθαίρετα να χρησιμοποιούμε κατά δική μας βούληση. Ή μήπως είναι;» Οι σκέψεις που έκανε είχαν αρχίσει να τον κουράζουν. Αναρωτιόταν ποια ήταν τα δικαιώματα των ανθρώπων όσον αφορά την ύπαρξή τους. «Αλλά και πάλι, η ύπαρξη ως έννοια είναι υποκειμενική», σκέφτηκε ανάβοντας τσιγάρο. Η ζωή και η ύπαρξη δεν είναι το ίδιο και το αυτό. Εκείνος απλά υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Κάθε ίχνος ζωής είχε φύγει από μέσα του. Είχε εξαφανιστεί αφήνοντάς τον εξαντλημένο και στεγνό να προσπαθεί να καταλάβει τι του είχε συμβεί. Κατέβαλε πολύ κόπο για να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά και να δώσει μια εξήγηση για όλα. Πρώτα στον εαυτό του και μετά στον Θεό.
Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Ανάσα και η Νίτσα Μανωλά προσφέρουν το μυθιστόρημα σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση και να στείλετε το μήνυμά σας στην συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες σχετικά με τις κληρώσεις εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 14 Οκτωβρίου 2015 και το βιβλίο θα παραδοθεί/αποσταλεί στον τυχερό από τις εκδόσεις Ανάσα.
k
Καλή τύχη!
Η Νίτσα Μανωλά, εκτός από συγγραφέας, έχει και την ιδιότητα του εκδότη στην νεοσύστατη Ανάσα. Της έκανα κάποιες ερωτήσεις ώστε να γνωρίσουμε αυτές τις νέες εκδόσεις...

Τι είναι η Ανάσα, το ανθρώπινο δυναμικό της...
Ν.Μ.: Η Ανάσα είναι αυτό που λέει η ίδια η λέξη… Νέα πνοή στον κόσμο του βιβλίου! Αυτοί που ξεκίνησαν τις Εκδόσεις Ανάσα είναι ο Νίκος Τζούμας και εγώ. Δυο άνθρωποι με πολλή όρεξη και μεράκι καταφέραμε να μηδενίσουμε αποστάσεις, να οργανώσουμε και να στελεχώσουμε τις εκδόσεις Ανάσα με υπέροχους και αξιόλογους συντελεστές. 
Νέοι άνθρωποι με φρέσκιες, ενδιαφέρουσες και καινοτόμες ιδέες. Η Ελένη Κίτσου στην επιμέλεια κειμένων, η Ναταλία Τζομπανάκη και η Πόπη Αυγουστάκη στην εικονογράφηση των παιδικών ιστοριών σε συνεργασία με εικονογράφους από τη Νέα Υόρκη και κάποιοι ακόμα που θα ανακοινωθούν εν καιρώ. 

Πως προέκυψε η ιδέα; Ή μήπως η ανάγκη; 
Ν.Μ.: Ήταν περισσότερο ανάγκη! Προέκυψε τυχαία μετά από μία δική μου συνεργασία -δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη «αποτυχημένη» γιατί αποκόμισα μια επιπλέον εμπειρία από τη συνεργασία αυτή- με κάποιον εκδοτικό οίκο μέσω του οποίου γνωριστήκαμε με τον Νίκο. Συγγραφέας λοιπόν εγώ, μουσικός παραγωγός/δημοσιογράφος εκείνος και πολύ καλός στον τομέα της προώθησης, ανήσυχα πνεύματα και οι δύο, είπαμε να τολμήσουμε! 
Ως συγγραφέας, γνωρίζω από πρώτο χέρι «τον πόνο» του κάθε συγγραφέα και εκτιμώ τον κόπο του και τα βράδια που έχει περάσει πάνω από χειρόγραφα ή έναν υπολογιστή.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;
Ν.Μ.: Οι φιλοδοξίες μας; Θα ακουστεί πολύ τολμηρό, ίσως, αλλά ελπίζουμε η Ανάσα να είναι από αυτές τις εταιρείες που θα εδραιωθεί στον κόσμο του βιβλίου και των εκδόσεων και μελλοντικά θα μπορέσει επάξια να συναγωνιστεί, γιατί όχι τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Για εμάς προέχει ο επαγγελματισμός, το σωστό μάρκετινγκ και τα μικρά και σταθερά βήματα! 

Αν μπορούσα να επιλέξετε τρεις συγγραφείς, Έλληνες ή Ξένους, και να εντάξετε στο δυναμικό της Ανάσας, ποιοι θα ήταν αυτοί;
Ν.Μ.: Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς οπότε δεν θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να ξεχωρίσω κάποιους και να αδικήσω τους υπόλοιπους! Ξένους θα έλεγα Πάολο Κοέλιο, Καμύ, Έντγκαρ Άλλαν Πόε.

Πως μπορεί ένας δημιουργός να έρθει σε επικοινωνία με την Ανάσα;
Ν.Μ.: Μέσω της ιστοσελίδας μας. Εκεί θα βρει κάποιος όσες πληροφορίες χρειάζεται για να επικοινωνήσει μαζί μας. Και μέσω του Facebook. Ήδη έχουμε ξεκινήσει να λαμβάνουμε έργα νέων και ήδη υπαρχόντων συγγραφέων τα οποία και βρίσκονται στο στάδιο της αξιολόγησης. Κάποια από αυτά έχουν πάρει τον δρόμο του προς την έκδοση και θα μπορέσετε να τα απολαύσετε πολύ σύντομα.

Ο V. Ludens για το "Καλειδοσκόπιο"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
V.L.: Μια, εκ γενετής σχεδόν, εξεγερσιακή διάθεση ενάντια στον Χρόνο, την Φύση, και το Κράτος.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
V.L.: Περιαποπλάνηση.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
V.L.: Να παραμερίσει τις όποιες προκαταλήψεις της/του και να αφεθεί στην χαρά της ερωτικής διέγερσης, της περιπλάνησης και της εξέγερσης, που υπερχειλίζουν τις σελίδες του.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
V.L.: Αν επιμένετε στην κανονικότητα και αν δεν σας ενοχλούν τα σύνορα, θα έλεγα, συμβατικά, από το παγωμένο Αμπερντίν μέχρι το Λιβυκό. Με τραίνο και φέρυ περισσότερο, λιγότερο με αεροπλάνο. Όσον αφορά τον χρόνο, τι να σας πω, το ταξίδι ας διαρκέσει τόσο όσο χρειάζεται για να διαβάσετε αργά και απολαυστικά και τους δύο τόμους του Καλειδοσκόπιου που θα συντροφέψουν το ταξίδι σας. Αλλά ίσως δεν χρειάζεται να φτάσουμε ούτε μέχρι εκεί. Η περιπλάνηση στην ίδια μας την πόλη και η θέασή της με άλλη ματιά μπορεί να μας ανοίξει νέους ορίζοντες και να προσφέρει απροσδόκητες εμπειρίες.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
V.L.: Στο σπίτι ενός χιλιόχρονου γέρου αναρχικού, που ένα βράδυ χάθηκε χωρίς ν’ αφήσει ίχνη, βρήκα ένα μυριόχρωμο γυαλί με μύριες έδρες, που ξάνοιγε κόσμους μυστικούς σαν μέσα του κοιτούσες. Στο σκοτεινό υπόγειο βρέθηκε το γυαλί, παλαιικού σπιτιού μ’ ένα σωρό προσόψεις: στην Bαρκελώνη, στου Mισόν το ερημικό νησί, στην Bενετία, στην Pont Neuf, και σε μια άγνωστη παραθαλάσσια πόλη που το πρωί την πύρωνε ο ήλιος και τ’ απογεύματα την δέρνανε οι τροπικές βροχές.

Ας πούμε και δυο λόγια
«Ένα ρήγμα ανοίγει κάτω απ’ τα θεσπέσια πόδια της Ελπίδας –μόλις έχει προτείνει μπροστά το αριστερό με το μεγάλο σκίσιμο στην κοντή της φούστα– κι ο Xρόνος ραγίζει… “επόμενος σταθμός Δοξασμένος Προάγγελος… mind the gap (gross antitime power) this train continues to Summewhere-upon-Time... επόμενος σταθμός…” Δεν υπήρχε ακόμα ο επόμενος σταθμός• λίγοι μόνο, οι πιο τολμηροί, προχωρούσαν πέρα απ’ τον τερματικό σταθμό του Δοξασμένου Προάγγελου, στην άγνωστη πειραματική περιοχή του Summewhere-upon-Time όπου είχαν εισβάλει και δρούσαν τα κοράκια την δυστοπία αίροντας του κόσμου, για να περιπλανηθούν μέσα στην γαλανή αχλή της απροσδιοριστίας, στις τρεμουλιαστές εικόνες –δισεκατομμύρια από φευγαλέες εικόνες, επιθυμίες, ελπίδες ραγισμένες, τέρατα και αβεβαιότητες».
Αυτός είναι ο δεύτερος τόμος του Καλειδοσκόπιου που, όπως υπόσχεται και το όνομά του, μπορεί να τα έχει όλα, μπορεί να μετασχηματίζεται... να παίρνει όλα τα χρώματα, να διαλύεται και να ανασυντάσσεται, να μορφοποιείται -σε ο,τιδήποτε ή οποιονδήποτε... Ας πούμε κάπως έτσι.
Στον δεύτερο τόμο (για τον πρώτο θα βρείτε σχετικό σύνδεσμο στο τέλος της ανάρτησης) επιχειρείται να γεφυρωθεί το κενό ανάμεσα στο άπειρο της επιθυμίας και στο πεπερασμένο της πραγματικότητας. Ο «επόμενος σταθμός», ο Δοξασμένος Προάγγελος, περιπλανάται συνταξιδεύοντας με γυναικείες συντροφιές, βιβλία, μουσικές, χρώματα... Ένας αφηγητής -και άλλοι- συνομιλεί με τον Ισαάκ Μπάμπελ, τον Χλέμπνικοφ, τον Πωλ Τσελάν, τον Ερνστ Μπλοχ, τον Πίνδαρο, τον Λόρκα, τον Εμπεδοκλή, τον Νίκολάι Φιοντόροφ... οι οποίοι εντάσσονται στον αγώνα κατά της οποιασδήποτε δυστοπίας, φυσικής ή κοινωνικής.
Αν κάτι σας μπέρδεψε, αναζητήστε πληροφορίες για το καλειδοσκόπιο. Το αντικείμενο εννοώ. Για τον συγγραφέα μη ταλαιπωρηθείτε άδικα! Δε θα βρείτε τίποτα παραπάνω από το όνομά του, όπως εκείνο αποτυπώνεται στα εξώφυλλα των βιβλίων του.

Επίσης:

Ο Παναγιώτης Δεληγιάννης και "Ο στόχος"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Π.Δ.: Ήταν μία ιδέα πολλών χρόνων. Είχε γραφτεί, κλείστηκε στο συρτάρι και είδε ξανά το φως του ήλιου τον Μάιο του 2013. Ξεκίνησε μετά από μία βόλτα στα Βασιλικά Κτήματα, όπου και μου γεννήθηκε μία απορία. Γιατί οι Έλληνες συγγραφείς τρόμου/μυστηρίου δεν εμπνέονται από την τόσο πλούσια ιστορία του τόπου μας.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Π.Δ.: Στο σπίτι μου, αρχικά σε τετράδιο και αργότερα στον παλιό μου υπολογιστή.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Π.Δ.: Οκτώ μήνες η έρευνα και η δημιουργία του σεναρίου (με την πολύτιμη βοήθεια της γυναίκας μου) και περίπου 5 μήνες η συγγραφή.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Π.Δ.: Συναρπαστικό και πρωτότυπο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Π.Δ.: Από την μεριά του πρωταγωνιστή πρώτα.
Ο Βίτο έχει μία ζηλευτή ζωή. Είναι πετυχημένος στην δουλειά του, έχει χρήματα και μία γυναίκα που τον αγαπάει τρελά, την Κάρλα. Και εκεί που είχε αποφασίσει να βάλει σε μία τάξη την ζωή του, εμφανίζεται μία νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που του κάνει άνω κάτω την ζωή. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους. Η Λάουρα κάνει τα πάντα για να τον παρασύρει στην ακόλαστη ζωή. Και εκεί που νομίζει πως είχε προβλήματα, η Λάουρα εξαφανίζεται και αρχίζει ο εφιάλτης.

Από την μεριά της Λάουρα.
Πως είναι να περνάς τον χρόνο σου με κάποιον και να μην ξέρεις ποιος είναι στην πραγματικότητα;
Η Λάουρα Ρόσσι είναι μία διαφορετική ηρωίδα. Είναι νέα, όμορφη, τολμηρή, ατίθαση, ερωτική. Κάνει τα πάντα για να πετύχει στην νέα της δουλειά. Το μυστήριο και η γοητεία που αποπνέει, φαίνεται πως επιδρούν σε όλους όσους συναναστρέφεται.Όλα αυτά, μέχρι που χάνεται στα Βασιλικά Κτήματα…

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Π.Δ.: Όλη την διαδικασία της δημιουργίας του, από την σύλληψη της ιδέας και την δημιουργία του σεναρίου, μέχρι και την τελευταία ημέρα που τελείωσα την συγγραφή.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Π.Δ.: Η Λάουρα. Αντισυμβατική, ενάντια στις κοινωνικές νόρμες και στους κανόνες. Παίρνει αυτό που θέλει από την ζωή χωρίς να διστάζει.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Π.Δ.: Πολύ μυστήριο και πολλές πληροφορίες για την σύγχρονη και αρχαία ιστορία της χώρας μας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Π.Δ.: Να μεγαλώσει το παιδί μου και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας να είναι δυσμενέστερη.

Φοβάστε...
Π.Δ.: Τον Θάνατο. Το κεφαλαίο Θ δεν είναι τυχαίο.

Αγαπάτε...
Π.Δ.: Την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την ζωή, την φύση, τα ζώα.

Ελπίζετε...
Π.Δ.: Σε ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.

Θέλετε...
Π.Δ.: Να αλλάξω τον κόσμο, όπως λέγαμε όλοι αθώα, όταν ήμασταν παιδιά. Έχω ακόμη το ίδιο όνειρο, όπως τότε.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Π.Δ.: Το βιβλίο απευθύνεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Μπορεί να είναι ένα βιβλίο μυστηρίου/τρόμου, όμως έχει στοιχεία που μπορούν να συναρπάσουν και να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον όλων.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Π.Δ.: Για να ζήσετε ένα συναρπαστικό μυστήριο, σε πραγματικές τοποθεσίες της Ελλάδας. Μετά από την ανάγνωσή του, θα τις δείτε με άλλο μάτι.

Γιατί δεν πρέπει;
Π.Δ.: Δεν έχω απάντηση σε αυτή την ερώτηση.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Π.Δ.: Θα το βρείτε σε όλα τα Public, την Πρωτοπορία, τον Παπασωτηρίου, το Solaris και σε πολλά άλλα βιβλιοπωλεία. Επίσης μπορείτε να το παραγγείλετε από πολλά Site βιβλιοπωλείων στο ίντερνετ. Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει και σε E-book.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Π.Δ.: Στο σπίτι μου στην Βαρυμπόμπη και στα Βασιλικά Κτήματα, όπου κάνω καθημερινά περιπάτους. Στο facebook: Deligiannis Panagiotis. Στο Email: panos_var@yahoo.gr

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Π.Δ.: Σίγουρα κάτι σκούρο, όπως σε όλα τα βιβλία μυστηρίου/τρόμου.

Ποια μουσική;
Π.Δ.: Θα σας πω ένα συγκεκριμένο κομμάτι, που από την παιδική μου ηλικία μου γεννούσε ένα αίσθημα ανησυχίας. The Nutcracker- Dance of the Sugar Plum Fairy του Τσαικόφσκι.

Ποιο άρωμα;
Π.Δ.: Το άρωμα της Λάουρα!

Ποιο συναίσθημα;
Π.Δ.: Αγωνία.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Π.Δ.: Θα μπορούσε να είναι μία πολύ δυνατή ταινία μυστηρίου.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Π.Δ.: Παιδαγωγός. Η δεύτερη ιδιότητά μου.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Π.Δ.: Τον κορυφαίο για εμένα συγγραφέα τρόμου Graham Masterton.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Π.Δ.: Με έχουν επηρεάσει στην γραφή και στον τρόπο σκέψης, ο Graham Masterton και η J. K. Rowling. Λατρεύω όλα τα βιβλία του Masterton. Είναι ένας μετρ στην εξέλιξη της πλοκής. Το Χάρι Πότερ της Rowling το θεωρώ αριστούργημα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Π.Δ.: Με κατευθύνουν. Έμαθα πολλά για τους ήρωές μου που δεν γνώριζα, κατά την διάρκεια της συγγραφής. Πολλά σημεία του σεναρίου άλλαξαν και έγινε επαναπροσδιορισμός της εξέλιξης της υπόθεσης.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Π.Δ.: Αρχικά η φαντασία. Αν δημιουργήσεις μία πολύ ωραία ιστορία και την αναπτύξεις, χρειάζεσαι και την εμπειρία για να την αποτυπώσεις.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Π.Δ.: Αν οι αναγνώστες αγαπήσουν και αγκαλιάσουν ένα βιβλίο, σίγουρα αυτό θεωρείται πετυχημένο. Εμπορικά παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο.

Τι την αποτυχία;
Π.Δ.: Θεωρώ αποτυχημένο ένα βιβλίο που δεν αγαπήθηκε από τους αναγνώστες.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Π.Δ.: Το βιβλίο είναι τρόπος ζωής. Και λατρεύω τους βιβλιοφάγους, καθώς είμαι ένας από αυτούς. Ευχή μου είναι να γίνουμε όλοι Book Addicts!

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Π.Δ.: Δεν μπορείς να βάλεις έναν τίτλο σε μία ανολοκλήρωτη ιστορία. Για την μέχρι τώρα ζωή μου ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν Ταξιδεύοντας.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Οπισθόφυλλο
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή την ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες οτιδήποτε; Τον χρόνο σου, την οικογένεια σου; Ή μήπως τον ίδιο σου τον εαυτό;

Ο Βίτο απολαμβάνει μία πολύ καλή ζωή. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και γράφει για ένα ιταλικό περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, ζώντας κάθε στιγμή με πάθος.
Μετά τον ξαφνικό χαμό της μητέρας του αποφασίζει να βάλει σε μία τάξη τα προσωπικά του και να δεσμευτεί με την από χρόνια συνάδελφο του, την Κάρλα. Τότε εμφανίζεται μια νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που τον αναστατώνει. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να την εκπαιδεύσει.
Με την εξαφάνιση της Λάουρα στα βασιλικά κτήματα ανοίγει ένας κύκλος τρόμου. Καθώς την αναζητά μέσα στα πυκνά δάση και τα ερειπωμένα από χρόνια κτίρια θα ανακαλύψει πράγματα που έπρεπε να μείνουν μυστικά. Η αποκρουστική φιγούρα που τον ακολουθεί, θα στοιχειώσει ακόμη περισσότερο τις ημέρες του και τα όνειρά του που γίνονται όλο και πιο εφιαλτικά. Τότε θα συναντήσει ανθρώπους που έχουν έναν σκοτεινό σκοπό.
Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο;
Ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας καθηλώσει μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Η Θεοδώρα Τζόκα και "Το βιβλίο της Ευδοκίας"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Θ.Τ.: Η ιδέα προήλθε από μια κουβέντα της μάνας μου για έναν Ιταλό που κρύβανε στο σπίτι τους τότε στον πόλεμο. Ήταν ωραίος και της άρεσε πολύ. Όταν ήρθε η ώρα να γράψω το δεύτερο βιβλίο μου, ανέσυρα την εικόνα και έπλασα τον μύθο.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Θ.Τ.: Θύελλες.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Θ.Τ.: Να το «ακούσει» το βιβλίο. Πιστεύω πως η καλή γραφή είναι μια μουσική, μια μουσική που ταξιδεύει τον αναγνώστη αρκεί να αφεθεί σ’ αυτήν με όλες του τις αισθήσεις.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θ.Τ.: Στη Βοστώνη της δεκαετίας του ’50. Το ταξίδι θα κρατούσε για πάντα στη μνήμη όσων αγάπησαν το βιβλίο.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη