Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Γιατί μου κατσικώθηκες. Ο θίασος.

Τι λένε οι ίδιοι οι συντελεστές για το έργο και τους ρόλους τους;
Όλες οι δηλώσεις τους σε μία σελίδα που θα εμπλουτίζεται όσο έρχονται νέα δεδομένα. Ρίχνουν φως στους ήρωες που υποδύονται, στους χαρακτήρες του Στρατή Λιμνιού και πολλές φορές, πέρα από την επιφάνεια, κοιτούν σε βάθος...

Αναζητήστε το δελτίο τύπου, άλλο υλικό και πληροφορίες σχετικά ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο.

Ο θίασος, λοιπόν, με τυχαία σειρά
H Κυριακή Τέλλου είναι η...
Εύα. Φίλη του Ορέστη που του είχε κατσικωθεί όπως και οι υπόλοιποι ενώ αυτός ήταν ένα αγρίμι που το μοναδικό πράγμα που αποζητούσε ήταν η ελευθερία. Είχε ευαισθησίες, γιατί ο Ορέστης πάντα πήγαινε σπίτι της και αυτή τον είχε στα ώπα ώπα, μη του λείψει τίποτα. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα ότι κρατά επτασφράγιστο μυστικό ό,τι κι αν της πεις. Τάφος. Απλά ανοιχτός. Αν της πεις κάτι σου λέει ότι δε θα το πει σε κανέναν και κάθεται και το γράφει στη σελίδα της στο facebook.
   Η Εύα κατσικώθηκε και στον πρώην άντρα της, έμεινε έγκυος κι εκείνος την παντρεύτηκε για το παιδί. Μετά το χωρισμό τους πήγε με τον Ορέστη, ο πρώην σύζυγος, κι εκείνη του το φύλαγε, του Ορέστη, παρόλο που είχε συναισθήματα για εκείνον.
   Το να υποδυθώ τον ρόλο μιας κουτσομπόλας ήταν κόντρα γιατί ουδέποτε ασχολήθηκα με τα προσωπικά και τις ζωές των άλλων. Ποτέ δεν υπήρξα φίλη-φίδι όπως αποκαλεί την Εύα ο Ορέστης στο μονόλογό του. Ο βαθμός δυσκολίας που είχα ήταν σε σχέση με το βιωματικό κομμάτι αλλά ξεπεράστηκε με τις χρήσιμες οδηγίες και συμβουλές του σκηνοθέτη μου, του κ. Μενέλαου Τζαβέλλα.
Ο χαρακτήρας της Εύας συναντάται συχνά στη ζωή. Την εμπιστεύεσαι και σου σκάβει το λάκκο περίτεχνα, σε κουτσομπολεύει πίσω από την πλάτη σου.
   Το έργο καυτηριάζει σύγχρονα θέματα και καταστάσεις, βγάζει στο φως χαρακτήρες ανθρώπων που τους συναντάς στην καθημερινότητα, πάθη και ένοχα μυστικά... Ένα έργο αξιόλογο από έναν επίσης αξιόλογο άνθρωπο, δημοσιογράφο και συγγραφέα -πλέον και ηθοποιό- τον Στρατή Λιμνιό.
   Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σκηνοθέτη μου που χρειάστηκε να με αλλάξει τελείως για τις ανάγκες του ρόλου, στον Στρατή για την απίστευτη ενέργειά του και σε όλους τους συναδέλφους μου που είμαστε μια αγαπημένη ομάδα. Επίσης, σε εσάς. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς.
Ο Γιάννης Τριανταφύλλου είναι ο...
Τζίμης. Ένας άνθρωπος δυναμικός, κοινωνικός, θα τολμούσα να πω και νάρκισσος. Φοβάται τα γηρατειά και κυρίως τη μοναξιά, παρόλο που είναι μοναχικός άνθρωπος. Προσέχει την εικόνα του και θέλει πάντα οι άλλοι να έχουν καλή εντύπωση για εκείνον. Θα έλεγα πως είναι επιρρεπής σε διάφορες ουσίες, μακριά από τον κύκλο του όμως, και αρκετά εγωιστής. Δεν ξεχνά ποτέ όσους τον πλήγωσαν.
   Υπήρξε σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του Ορέστη και κάποια στιγμή υπήρξαν και ζευγάρι αλλά ίσως το νεαρό της ηλικίας και ο ζήλος για τη ζωή δεν τους έδωσαν το περιθώριο να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν.
   Ο Ορέστης Χριστοδούλου είναι από τους τυχερούς ανθρώπους που του έρχονταν όλα απλόχερα και φυσικά, το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, όπως λέει και η Έφη.
   Θέλω να ευχαριστήσω τον Στρατή Λιμνιό, πρώτα από όλα, γιατί μου γνώρισε το έργο του και μου έδωσε την ευκαιρία να μπω σε μια ψυχολογία ανθρώπου που σαφώς υπάρχει αλλά είναι και κάτι το πρωτόγνωρο για μένα να υποδύομαι έναν τύπο σαν αυτόν. Χάρη στον Τζίμη μπήκα σε έναν καινούργιο κόσμο.
Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μενέλαο Τζαβέλλα για τη βοήθειά του και τη γραμμή που έδωσε σε όλο αυτό το εγχείρημα, από τη σκηνοθεσία μέχρι την πιο απλή συμβουλή.
Και τέλος, να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου για το υπέροχο κλίμα των προβών αλλά και τη βοήθειά τους, καθώς είμαι νέος ηθοποιός.
Ευχαριστώ την Τζένη για το βήμα και το ενδιαφέρον που έδειξε για το έργο.
 Ο Γιώργος Δαρείος είναι ο...
Ανακριτής. Ο άνθρωπος κλειδί στην υπόθεση. Από αυτόν περιμένουμε να ξεκλειδώσει το μυστήριο και να διαλευκάνει το έγκλημα. Μέσα από την ανακριτική διαδικασία, θα φέρει στο φως -θα αναδείξει- κρυφές και φανερές πτυχές της υπόθεσης, των χαρακτήρων-μαρτύρων και φυσικά του πρωταγωνιστή. Εκτός όμως από το σκληρό, επαγγελματικό του προφίλ, έχει κι ένα άλλο, επιμελώς κρυμμένο: το ανθρώπινο. Κι αυτό, το αφήνει να φανεί όπου και όποτε επιλέγει και στο βαθμό που εκείνος θέλει. Εκτός από την περίπτωση της Παναγιώτας που τον παρασύρει, τρόπον τινά, στο σαγηνευτικό της παιχνίδι, ευτυχώς μόνο για κάποιες στιγμές. Η εμπειρία και η αυτοπειθαρχία του θα επιβληθούν!
   Νομίζω ότι  ήμουν κοντά στο να αντιληφθώ την ψυχολογία και τα «θέλω» του ρόλου. Έτσι, σχετικά γρήγορα, άρχισα να μπαίνω στην ουσία του ρόλου και συνεχίζω, καθώς, όπως θα ξέρεις, η θεατρική πράξη είναι μια ζωντανή, καθ' εξέλιξη πράξη!
   Ο ανακριτής είναι καταρχήν επαγγελματίας. Η επαγγελματική του κρίση, η σταθερότητα και η εμπειρία του με τη διττή ανθρώπινη φύση δεν του επιτρέπουν παρεκτροπές και ιδιαίτερους συναισθηματισμούς. Στοχεύει στην ανίχνευση της αλήθειας και της αντικειμενικής γνώσης μέσα από αποδεδειγμένα, διασταυρωμένα στοιχεία. Όμως έχει πάντα την αίσθηση της «κοινωνικής» δικαιοσύνης -κοινή λογική-, κάτι που τον καθιστά και δημιουργό στην ακροαματική διαδικασία. Εν ολίγοις η συναισθηματική του φύση παίζει και αυτή το ρόλο της.
   Ο Στρατής έγραψε μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αρκετά ρεαλιστική. Οι χαρακτήρες του φέρνουν στην επιφάνεια κρυμμένες, αντικρουόμενες και αντιφατικές πλευρές μιας κοινωνίας που προτιμά να σκεπάζει κάτω απ' το χαλί τις αδυναμίες και τα πάθη της.
Η Μαρία Ρήγα είναι η...
Έφη. Η καλύτερη φίλη του Ορέστη, τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Ζει στην επαρχία με το σκύλο της και τις τριανταφυλλιές της, της αρέσει να φροντίζει ό,τι αγαπά. Σχεδίαζε να παντρευτεί αλλά την πρόλαβε η κρίση, τώρα προσπαθεί να διατηρήσει τη σχέση της από απόσταση.
Με τον Ορέστη γνωρίζονται πολλά χρόνια. Στην αρχή τον είχε ερωτευτεί, αλλά όταν κατάλαβε ότι ο Ορέστης δεν ήταν… αυτό που έψαχνε στη ζωή της, αντί να το εκδηλώσει και να ζήσει μια σύντομη περιπέτεια, αποφάσισε να γίνει η πιο έμπιστή του φίλη.
Στην διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας ανακαλύπτει πράγματα που την πληγώνουν, όμως επιμένει πεισματικά να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα.
   Για να βρω την Έφη ξεκίνησα με μια παραδοχή: ξέρει την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων, αλλά επιλέγει να βλέπει μόνο το καλό. Από κει και πέρα τα υπόλοιπα έρχονται σιγά σιγά και βρίσκουν τη θέση τους.
   Το έργο του Στρατή, αποκαλυπτικό και καλογραμμένο, κινείται σε έναν βασικό άξονα: δοθείσης της ευκαιρίας, όλοι είναι ικανοί να εκδηλώσουν τα πιο σκοτεινά τους ένστικτα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό για τους χαρακτήρες του και αν τελικά ακολουθούν τα ένστικτα τους ή όχι είναι κάτι που μένει να φανεί.
   Ευχαριστώ το Στρατή που με εμπιστεύτηκε, όπως και τον Μενέλαο, που του αρμόζουν εύσημα για τον τρόπο που ανέδειξε το έργο και για το ότι κατάφερε να καθοδηγήσει όλους αυτούς τους διαφορετικούς χαρακτήρες. Ευχαριστώ επίσης όλα τα παιδιά για την όμορφη συνεργασία και ιδιαίτερα τη Φιλίτσα Καλογεράκου που με γνώρισε με τον Στρατή και τον Μενέλαο. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε σένα Τζένη για τη στήριξή σου.


Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι . . . 

Αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία

Η χρυσή εποχή (Η ζωή μετά τον Holmes)


   Ο Arthur Conan Doyle και ο Sherlock Holmes του, ενέπνευσε πολλούς συμπατριώτες του κυρίως, αλλά και Αμερικανούς καθώς και άλλους Ευρωπαίους για να προσπαθήσουν αυτό που τελικά κατάφερε η Agatha Christie το 1920.
   Μέχρι τότε η κυριότερη προσπάθεια έρχεται από την Γαλλία και τον δημιουργό του δημοσιογράφου-ντετέκτιβ Joseph Rouletabille, Gaston Leroux. Στο μυστήριο του κίτρινου δωματίου (Le mystère de la chambre jaune, 1907) δημιουργεί και επιλύει το ίδιο πρόβλημα που είχε θέσει και ο Poe στο έγκλημα της οδού Μοργκ:

Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας

Για τον Γρηγόριο Ξενόπουλο...
Πολλά έργα του, ανάμεσά τους και το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας -γραμμένο πριν από 110 χρόνια- ανήκουν στο λεγόμενο «θέατρο των ιδεών», δηλαδή σε εκείνο το θέατρο όπου έχει σκοπό του την προάσπιση μιας κοινωνικής ιδέας. Αν και χρησιμοποίησε τεχνικές εμπορικού θεάτρου, είχε πάντα προτεραιότητά του θέματα κοινωνικού προβληματισμού ενώ η τεχνική του αναγνωρίζεται από όλους τους μελετητές του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και ο Ξενόπουλος -όπως η ηρωίδα του- κατείχε μία συνταγή. Το μυστικό του καλού έργου που ταυτόχρονα κράταγε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Υπήρξε κατ' ουσίαν από τους πρώτους Έλληνες επαγγελματίες συγγραφείς και, όπως ήταν φυσικό, ο βιοπορισμός του ήταν ανάλογος της επιτυχίας των έργων του. Αυτό τον ανάγκασε να προσαρμόσει το ύφος του στις απαιτήσεις του αστικού του κοινού αφήνοντας τα μεγάλα δράματα των δυσκολοχώνευτων κοινωνικών προβληματισμών. Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας, όμως, ανήκει στην προ-στροφή τού Ξενόπουλου σε έργα που θα έχουν μεγαλύτερη απήχηση και ως τέτοιο ανήκει σε εκείνα τα θεατρικά του που πλημμυρίζουν από τις «καθαρές» δικές του επιλογές.
Το έργο...
Μια Ζακυνθινή οικογένεια αρχοντικής γενιάς ξεπέφτει οικονομικά, τόσο, που ζει στα όρια της φτώχειας. Ένα μυστικό που γνωρίζει η κοντέσσα Βαλέραινα και που πηγαίνει από Βαλέραινα σε Βαλέραινα -η οικογένεια το κρατά εδώ και 300 χρόνια- μπορεί να θεραπεύει νοσήματα των ματιών, ακόμη και τη θέλλα! Λόγω του ξεπεσμού της οικογένειας, τα παιδιά της κοντέσσας την πιέζουν να πουλήσει το μυστικό της σε έναν έμπορο, κάτι καθόλου απλό αφού εκείνη είναι δεσμευμένη με έναν βαρύ όρκο.
Ατμόσφαιρα εποχής και καλοί ηθοποιοί υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Φρατζεσκάκη και ένα τόσο -αντικειμενικά- καλό έργο του Ξενόπουλου συνθέτουν μια παράσταση αξιώσεων, ατμοσφαιρική και πολύ ενδιαφέρουσα.
Ευχαριστηθήκαμε όμορφες ερμηνείες από ανθρώπους που με τις παρουσίες τους μόνο καλό κάνουν στο θέατρο. Η Μαρία Σκούντζου υποδύεται τόσο υπέροχα την κοντέσσα που δε μπορείς να σκεφθείς κανένα άλλο πρόσωπο στη θέση της. Άρτια παρουσία, μέσα στην ψυχοσύνθεση της κοντέσσας, τόσο δραματική όσο χρειάζεται και τόσο αυστηρή όσο απαιτεί ο ρόλος και οι περιστάσεις, γεμίζει τη σκηνή με το βλέμμα της και την αισθαντική φωνή της υπογράφοντας μοναδικά την Βαλέραινα.
Πολύ καλές εντυπώσεις αφήνουν και τα σκηνικά και κοστούμια, όλα μέσα στο πνεύμα της εποχής, απέριττα και ιδιαίτερα λειτουργικά για τις ανάγκες της παράστασης.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Σκηνικά-κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική επιμέλεια: Μαρία Χριστίνα Κριθαρά, Γιώργος Φρατζεσκάκης
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά, Στέλιος Καταγεωργίου
Φωτογραφίες: Frank Kotsos photograply, Γεράσιμος Μηνιάτης

Διανομή:
Μαρία Σκούντζου, Αννέτα Παπαθανασίου, Χρήστος Ευθυμίου, Ελένη Βουτυρά, Κώστας Ζέκος, Στέλιος Καραγεωργίου.

Τόπος:
Eliart, Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, 2103477677

Η Μαίρη Γκαζιάνη για το "Σου γράφω..."

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Γ.: Δεν πρόκειται για ιδέα αλλά για ανάγκη. Η ποιητική συλλογή μου «Σου γράφω...» ήταν μια ανάγκη που ήρθε ακάλεστη και απρόβλεπτη.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Γ.: Τα περισσότερα ποιήματα γράφτηκαν το καλοκαίρι του 2011 στην Αμοργό, όπου βρισκόμουν για δυο μήνες, μόνη μου, από επιλογή. Κάποια είχαν προηγηθεί τον Χειμώνα του 2011 και κάποια άλλα ακολούθησαν το Φθινόπωρο του ίδιου έτους.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Γ.: Λίγους μήνες σύμφωνα με την παραπάνω απάντηση.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Γ.: «Στάζει» συναίσθημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Γ.: Πρόκειται για ερωτική ποιητική συλλογή χωρισμένη σε τρία μέρη, ΠΑΘΟΣ - ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ - ΟΡΓΗ.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Γ.: Το ότι με βοήθησε να καταθέσω συναισθήματα που όλοι (ή σχεδόν όλοι) είχαμε αισθανθεί.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Γ.: Δεν έχω αγαπημένο ήρωα, γιατί δεν έχω εξιδανικεύσει κανέναν.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Γ.: Αν αφεθεί, σε πολλά σημεία θ' ανακαλύψει τον εαυτό του ή τα συναισθήματα που νιώθει ή έχει νιώσει. Έχω δει, σε παρουσιάσεις βιβλίων, ανθρώπους να δακρύζουν (γυναίκες και άντρες).

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Γ.: Έχω πάντα την αγωνία του «να τα καταφέρω»... όποιο τομέα κι αν αφορά στη ζωή μου.

Φοβάστε...
Μ.Γ.: Την ερημιά.

Αγαπάτε...
Μ.Γ.: Τη ζωή...

Ελπίζετε...
Μ.Γ.: Στη ζωή...

Θέλετε...
Μ.Γ.: Πολλά...

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Γ.: Όσοι ένιωσαν ή δεν ένιωσαν ΠΑΘΟΣ - ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ - ΟΡΓΗ ή δύο από αυτά ή ένα από αυτά.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Γ.: Για να αναγνωρίσετε ή όχι τον εαυτό σας.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Γ.: Για τον ίδιο λόγο με παραπάνω.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Γ.: Η ποιητική μου συλλογή «Σου γράφω...» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείο ΑΒΑΚΑΣ, Αιλιανού 39, Αθήνα, τηλ. 210 2013203. Μπορείτε ν' απευθυνθείτε στον εκδότη ή σ' εμένα προσωπικά στο διαδίκτυο.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Γ.: Στο διαδίκτυο με το όνομά μου γραμμένο στα ελληνικά.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Γ.: Το κόκκινο που λατρεύω! Ωστόσο στα εξώφυλλα υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής μου.

Ποια μουσική;
Μ.Γ.: Κλασσική.

Ποιο άρωμα;
Μ.Γ.: Γλυκόπικρο.

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Γ.: Πάθος.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Γ.: Μια σειρά από πίνακες ζωγραφικής.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Γ.: Αντικαθιστώ το «αν» με το «και»... οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη.
Πίνακες ζωγραφικής της Μαίρης Γκαζιάνη από της τελευταία έκθεσή της
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Γ.: Επιλέγω βιβλία και όχι συγγραφείς.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Γ.: Ο Κωνσταντίνος Καβάφης με «ανάγκασε» ν' ασχοληθώ με την ποίηση.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Γ.: Με κατευθύνουν οι ήρωές μου π.χ. στο μυθιστόρημά μου ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ είχα σκεφτεί ένα διαφορετικό τέλος, το οποίο δεν «άντεχαν» οι ήρωές μου.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Γ.: Για το μυθιστόρημα είναι απαραίτητη η φαντασία, για την ποίηση το συναίσθημα. Η εμπειρία βοηθάει τον συγγραφέα να εξελίσσεται.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Γ.: Το «άγγιγμα» ψυχής των αναγνωστών.

Τι την αποτυχία;
Μ.Γ.: Το αντίθετο.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Γ.: Ποιο είναι το μέτρο;

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Γ.: Κάθε βήμα είναι ένα βήμα παραπέρα.
Εξώφυλλα βιβλίων της Μαίρης Γκαζιάνη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο της νέας της ποιητικής συλλογής "Σου γράφω..."
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Ένα ποίημα για το κουκιδάκι, από τον Θεοχάρη Παπαδόπουλο

Ghost of me, Drawing by Carmel Jenkin
Κάρβουνο σε χαρτί


ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ 


Είναι μεσάνυχτα
κι εσύ σκυφτός,
μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι,
περιμένεις.
Στη γωνιά καίει το τζάκι,
χορεύουν οι φλόγες,
χορεύουν στον τοίχο οι σκιές.
Το σπίτι παλιό, 
σκοτεινό,
περιμένει κι αυτό το φάντασμα που θάρθει.
Μα εσύ επιμένεις.
Η ματιά σου απλώνεται στο χαρτί,
στο τραπέζι, στο τζάκι, στον τοίχο.
Οι φλόγες χορεύουν,
οι σκιές χορεύουν.
Υπόσχεση παλιά και μυστική,
το φάντασμα που σίγουρα θάρθει.
Είναι το φάντασμα που μέσα σου το κρύβεις.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

¤

Περισσότερα από τον Θεοχάρη Παπαδόπουλο:
Απάντηση στον Καβάφη (ποίηση)

Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί


Το νέο μυθιστόρημα της Άννας Γαλανού μάς ταξιδεύει στην χώρα για να μας συστήσει τους απροσδόκητα υπέροχους ήρωές της, τους μη συμβατικούς γείτονες στις γωνιές της Ελληνικής υπαίθρου και να προσφέρει ένα φάρμακο στον ανθρώπινο ρατσισμό.


Οπισθόφυλλο
Η Λένια και ο Φίλιππος είναι δυο μικροί θεοί, όπως όλοι μας άλλωστε. Καθένας τους μέσα του κουβαλά διαφορετικά θραύσματα της ανθρωπότητας. Μιας ανθρωπότητας πιστής στο κοινωνικό κατεστημένο και στις ταξικές διαφορές. Όταν, όμως, έρχεται η αγάπη, χρειάζεται μια στιγμή για να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ύπαρξή τους.
Μέσα σε μια κοινωνία που η Λένια ορίζεται από τις προκαταλήψεις και ζει μια καλοκουρδισμένη ζωή, θα γνωρίσει τον Φίλιππο, που έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο των ανθρώπων.
Λόγια πνιγμένα σε φιλιά, σώματα που προδίδουν, ασφυκτικά άδεια δωμάτια, ένταση που φέρνει δάκρυα και πολλές άγρυπνες νύχτες αφηγούνται την ιστορία τους.
Εκείνη, σε μια προσπάθεια να πνίξει τον έρωτά τους κι ενώ κρατιέται απ' την ανάμνηση των τελευταίων ευτυχισμένων στιγμών τους, θα καταλήξει στο νησί της, τη Λέρο, και θα ανακαλύψει στις σελίδες ενός ξεθωριασμένου τετραδίου μια συγκλονιστική αλήθεια.
Η αποκάλυψη αυτή θα την απελευθερώσει και ακολουθώντας το τραγούδι της ψυχής της θα θέσει νέες βάσεις στη σχέση της με τον Φίλιππο, ο οποίος με τα χρώματα του έρωτά τους θα ζωγραφίσει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον καμβά της ζωής.


Το μυθιστόρημα στάζει φρίκη από εκείνη που προκαλεί άνθρωπος στον άνθρωπο, από λάσπη σε ήδη κακολερωμένα ρούχα, ιδρώτα και μάχη για τη ζωή, σκασμένα χέρια από μια βιοπάλη που απαιτεί τα πάντα και δεν ανταποδίδει τίποτα, συγκίνηση, και ένα μεγάλο άδικο που ο θεός δε θα το επιτρέψει. Ή μήπως ο άνθρωπος;
Κι ενώ κάποιοι «μικροί θεοί» αναγκάζονται να περάσουν στην παραβατικότητα για να ζήσουν, η Άννα Γαλανού τους χρωματίζει με συμπάθεια, περιγράφοντας την άλλη όψη, εκείνη που δε φαίνεται με την πρώτη ματιά, τους δίνει το άλλοθι που τους αναλογεί και, τελικά, θα δικαιολογηθούν και θα εξηγηθούν τα πάντα όπως πρέπει.
Μια ιστορία αγάπης, της Λένιας και του Φίλιππου, και μία ακόμη μέσα από τις μισοσβησμένες χειρόγραφες σελίδες ενός τετραδίου γίνονται η απόλυτη διδασκαλία ότι ο ανθρώπινος πόνος δε ξεχωρίζει φυλή, ούτε πλούτη, ούτε κοινωνική θέση.
Όπως και η αγάπη. Η μεγάλη ουσιαστική και αληθινή αγάπη.
Όπως και ο έρωτας, η χαρά, η λύπη...


Με ταξίδεψε στην Ελλάδα, με συγκίνησε πολύ ενώ οι σελίδες έτρεχαν αβίαστα από μπροστά μου. Μου άρεσαν οι νέες λέξεις που έμαθα -μελελέ, εντερλέζι- και λάτρεψα την ιστορία-παραβολή του ξυλοκόπου.



Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη για το "Μη μου πεις το τέλος"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Λ.Μ.: Η ιδέα έρχεται γράφοντας. Υπάρχουν ερεθίσματα παντού γύρω μας. Κάποια από αυτά ενώνονται με τον κόσμο που έχω μέσα μου και βγαίνουν πάλι έξω.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Λ.Μ.: Στο σπίτι μου, στη δουλειά, στη παραλία, παντού. Θα μπορούσα να γράφω οπουδήποτε, με ησυχία και φασαρία, με κόσμο ή χωρίς. Και έτσι έγινε. Πολλά χρόνια ξοδεύονται περιμένοντας τις ιδανικές συνθήκες για να γίνει «κάτι». Έτσι είναι και με τη συγγραφή. Όλοι ονειρευόμαστε το μαγικό γραφείο με την απίστευτη θέα, την μουσική που αγαπάμε και την απαραίτητη ενθάρρυνση. Στην πραγματική ζωή κανείς δεν θα είχε γράψει τίποτα αν περίμενε για όλα αυτά.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Λ.Μ.: Περίπου 4 μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Λ.Μ.: Είναι δύσκολο με δυο λόγια. Ίσως ιστορικό μυθιστόρημα. Όχι γραμμένο από ιστορικό όμως!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Λ.Μ.: Το βιβλίο αφορά σε ένα ημερολόγιο που βρίσκει η Αλεξάνδρα. Το ημερολόγιο αυτό περιγράφει τη ζωή της γιαγιάς της, της Άννας, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα στον τελευταίο αιώνα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Την Ελλάδα, την χώρα μας.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Λ.Μ.: Νομίζω η Μαρία. Μάλλον επειδή αποφασίζει με την καρδιά της και δεν προδίδει αυτά που πιστεύει. Μοιάζει αδύναμη αλλά ταυτόχρονα είναι πάρα πολύ δυνατή.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Λ.Μ.: Ευχάριστη ώρα -ελπίζω- και έντονα συναισθήματα. Παράλληλα, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να πάρει μια ιδέα από άλλες εποχές που μοιάζουν μακρινές, είναι όμως τόσο πολύ σύγχρονες...

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Λ.Μ.: Να μην έχουν τα παιδιά μου, τα παιδιά μας το δικαίωμα της επιλογής.

Φοβάστε...
Μ.Λ.Μ.: Να έρθει η μέρα που θα ντρεπόμαστε για τους εαυτούς μας.

Αγαπάτε...
Μ.Λ.Μ.: Α, τα παιδιά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες.

Ελπίζετε...
Μ.Λ.Μ.: Να συναισθανθεί ο κόσμος του τι γίνεται σήμερα. Το στημένο παιχνίδι εις βάρος μας.

Θέλετε...
Μ.Λ.Μ.: Να μπορώ να κρατάω τα καλά. Να πετάω τα άσχημα στη θάλασσα. Διαφορετικά μένω στάσιμη.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Όλοι όσοι ελπίζουν σε ένα καλύτερο κόσμο.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Λ.Μ.: Για αυτόν ακριβώς το λόγο... για να ελπίζουμε και κυρίως να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο κόσμο.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Λ.Μ.: Γενικά δεν υπάρχει λόγος που δεν πρέπει να διαβάζουμε βιβλία. Ακόμη και αν υπάρχουν τα λεγόμενα «κακά» βιβλία. Στο συγκεκριμένο, αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως προφανώς δεν είμαι πολιτικός αναλυτής. Δεν υπάρχει λόγος να το διαβάσεις αν θέλεις να ψάξεις, ή να ακουμπήσεις κομματικές τοποθετήσεις. Δεν μιλάω εγώ στην ιστορία. Μιλάει η Άννα, η Μαρία, ο Θοδωρής, ο Δαμιανός. Καλό είναι να ακούσουμε αυτούς που έζησαν, πολέμους, δημοκρατίες και «δημοκρατίες», βασιλιάδες, εξορίες, συγγνώμες.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Λ.Μ.: Μετά τις 10 Μαΐου σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία και φυσικά από το site της Άνεμος Εκδοτική.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Λ.Μ.: Στη Λήμνο.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Λ.Μ.: Το πρώτα που θέλει να βάψει ο καθένας τα όνειρα και τα συναισθήματα που έχει καθώς το διαβάζει. Άλλοτε είναι σκούρο και γκρίζο -πως να βάλεις χρώμα στην κατοχή της Ελλάδας- και άλλοτε φωτεινό γαλάζιο πρωινό καλοκαιριού.

Ποια μουσική;
Μ.Λ.Μ.: Η μουσική που θα «ακούσει» αυτός που το διαβάζει έχει να κάνει με τα βιώματά του και την ηλικία του. Ίσως δένει μαζί του το «Μ' αεροπλάνα και βαπόρια». Μπορεί να είναι ένα παλιό ρεμπέτικο αλλά μπορεί να είναι και το Derniere danse της Indila.

Ποιο άρωμα;
Μ.Λ.Μ.: Άρωμα Ελλάδας. Γιασεμί, πασχαλιές, νυχτολούλουδα.

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Λ.Μ.: Δεν μπορώ να το περιγράψω το συναίσθημα. Οι εναλλαγές είναι έντονες και πολλές. Από τη βαθιά θλίψη και την απελπισία στην ανείπωτη χαρά του πρώτου έρωτα και από την αγωνία του θανάτου στην ελπίδα της γέννησης ενός μωρού.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Λ.Μ.: Ίσως ένα Ημερολόγιο του εικοστού αιώνα.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Λ.Μ.: Από πολύ, πολύ μικρή ήθελα να γίνω συγγραφέας. Απλά δεν μπορείς να περιφέρεσαι απαντώντας πως θα γίνεις συγγραφέας στην κλισέ ερώτηση «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις». Μερικές φορές μέχρι να το πάρεις απόφαση κάνεις διάφορα άλλα επαγγέλματα. Αλλά και μετά. Πάντως θα ήθελα να είμαι και δασκάλα σε δημοτικό σχολείο.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Λ.Μ.: Πάρα πολλούς. Υπάρχουν συγγραφείς όπως ο Γιώργος Μιχαηλίδης και ο Σάλμαν Ρούσντι που τα βιβλία τους βρίσκονται πάντα σε απόσταση αναπνοής από το κομοδίνο μου. Διαβάζω φράσεις τους, λέξεις τους και ιδέες τους έτσι, μόνο και μόνο για να ξαναθυμάμαι πως μπορεί κάποιος να «υπάρχει» έτσι. Υπάρχουν και συγγραφείς που ανακαλύπτω τώρα -παρά τα πολλά τους χρόνια στη συγγραφή- όπως ο Γιάννης Φιλιππίδης, ο Γιάννης Καλπούζος, ο Κώστας Χατζηαντωνίου, ο Αύγουστος Κορτώ και πολλοί νεώτεροι συγγραφικά που τους αγαπώ πολύ και με κάνουν να θέλω να γράφω.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς μας επηρεάζουν στο τρόπο που σκεφτόμαστε. Είναι αδύνατον να διαβάσεις το «έγκλημα και τιμωρία» και να μείνεις ο ίδιος. Ή ακόμη κι αν ξεφυλλίσεις απλά ένα έργο του Καμύ, ή του Καζαντζάκη το ξέρεις από πριν πως δε θα είσαι ποτέ πια ο ίδιος. Αυτό μετά από μόνο του αλλάζει και τον τρόπο που ζεις, τον τρόπο που διαλέγεις φίλους, τον τρόπο που υπάρχεις.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Λ.Μ.: Οι ήρωες ζωντανεύουν στο χαρτί και συχνά ορίζουν τις τύχες τους. Μπορεί να ακούγεται κλισέ όμως έτσι συμβαίνει. Καμιά φορά πιστεύω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα μου και απλά ανοίγω την πόρτα να βγουν. Η συγγραφή είναι ο πιο «κόσμιος» τρόπος να έρθουν στον έξω κόσμο μέσα από μένα.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Λ.Μ.: Για να γράψει κάποιος χρειάζεται χαρτί και μολύβι ή κομπιούτερ ή και τίποτα από όλα αυτά. Μπορείς να γράφεις και με το μυαλό. Συχνά γράφω με το μυαλό μου.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Είναι σαν να ρωτάμε το μυστικό της ευτυχίας... δεν ξέρω. Δεν νομίζω να υπάρχει συνταγή.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Λ.Μ.: Όχι δεν μπορεί. Η κατάχρηση οδηγεί σε ψυχικό ή/και σωματικό εθισμό που σε αλλοιώνει. Το διάβασμα μόνο να σε βελτιώσει μπορεί. Το μόνο «κακό» που μπορείς να πάθεις από την βιβλιοφαγία είναι να θέλεις να περάσεις στην απέναντι όχθη. Να φύγεις από εκείνη του αναγνώστη και να πας σε εκείνη του συγγραφέα.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Λ.Μ.: Μα φυσικά «Μη μου πεις το τέλος».
Από το εξώφυλλο του μυθιστορήματος της Μαρίας Λιάσκα-Μαυράκη "Μη μου πεις το τέλος" και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο.
Οπισθόφυλλο
Σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης η πύλη του Παραδείσου έμοιαζε πολύ κοντά. Δεν μας έλειψε τίποτα, τα είχαμε όλα: ένας μύθος που στραγγάλισε τις αληθινές δυνατότητες και άφησε μια ολόκληρη γενιά στον πάγκο. 
Άννα Περίδη, Αλεξάνδρα Μελά. Δύο γυναίκες. Γιαγιά κι εγγονή. Διασχίζουν τον εικοστό αιώνα. Τον ξεπερνούν. Η πρώτη διηγείται την ιστορία της μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο διαβάζει η δεύτερη. Από τα αρώματα των μενεξέδων της Κηφισιάς ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Γράμμου, η ζωή της καταγράφει τις περιπέτειες του τόπου μας, τις προδοσίες, τους πολέμους, τα γραμμένα και τ’ άγραφα μυστικά. 
Στροβιλιζόμαστε γύρω της, όλοι εμείς στην Ελλάδα και στις αδικημένες μητροπόλεις του περασμένου αιώνα, από τα ερείπια της ισπανικής Γκουέρνικα και τις αλλόφρονες αποφάσεις του Φράνκο μέχρι τους χρυσαφένιους τρούλους της παγωμένης σταλινικής Μόσχας. Με οδύνη και ελπίδα, αντέχουμε από το ιδιώνυμο και τις εξορίες μέχρι τη σημερινή κατ’ επίφαση δημοκρατία, την κρίση, τις αυτοκτονίες. Φταίμε άραγε όλοι; 
Μέσα από τις συμπληγάδες των αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, η Άννα μάς μαθαίνει από την αρχή τι σημαίνει όνειρο, φιλία, οικογένεια και φυσικά έρωτας. Και μας προκαλεί να γράψουμε εμείς το τέλος της ιστορίας...
¤

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία

Η βασίλισσα του εγκλήματος (Η ζωή με τον στρουμπουλό Γάλλο Βέλγο που τον λέγανε Ηρακλή)

   Όταν γύρω στα τέλη του 1890 ο Sherlock Holmes μεσουρανούσε, λίγο πιο δυτικά από το Λονδίνο, στο Ντέβον γεννιόταν η Agatha Mary Clarissa Miller. Το 1914 παντρεύτηκε τον Archie Christie, και το 1919 γέννησε την μοναχοκόρη της Rosalind. Κάπου εκεί έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο The Mysterious Affair at Styles και για 5 χρόνια το γύριζε από εκδότη σε εκδότη ώστε κάποιος επιτέλους δέχτηκε να το εκδώσει με το τεράστιο κέρδος των 25 λιρών.

Ο Γιάννης Φιλιππίδης για το "Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Φ.: Μου 'ρθε ένα ώριμο, γοητευτικό γυναικείο πρόσωπο στο νου, έκλεινα τα βλέφαρα και την ξανάβλεπα. Μελετώντας τις γλυκές γραμμές, που προσδίδει ο χρόνος με αβρότητα και σεβασμό, θέλησα να δω μέσα της. Πήρε πολύ καιρό. Αλλά όσο προχωρούσα, τόσο μάθαινα. Κι αυτό, ξεκίνησε να καταγράφεται σε λέξεις.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Φ.: Στο προσωπικό μου γραφείο στον Άνεμο, που βρίσκεται απόλυτα απομονωμένο στην ανατολική μεριά του ορόφου. Με μια λιακάδα σταθερά να εισβάλλει αισιόδοξα από τα αριστερά μου κι ένα πλήθος από αγαπημένες μουσικές για συντροφιά.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Φ.: Ο «Απρίλης» ξεκίνησε να γράφεται πριν από 4 ακριβώς χρόνια. Μεσολάβησε η συγγραφή κι η έκδοση δύο ακόμα βιβλίων μου, της «Λούσιfair» και του «Ζωή με λες», και το πρόγραμμα των παρουσιάσεων τους. Το μυθιστόρημα αυτό είχε προχωρήσει και με περίμενε. Με τους χαρακτήρες τους σκιαγραφημένους στο βαθμό που άγγιζε το προσωπικό μου απόλυτο. Δε βιάστηκα. Έπρεπε να ωριμάσουν τα πρόσωπα, να μου εμπιστευθούν το καθένα απ' αυτά τα δικά τους μυστικά. Κάποια στιγμή ξανακάθισα στον υπολογιστή μου κι όταν σηκώθηκα, είχε σκάσει ήδη μύτη ο φετινός Απρίλης.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Φ.: Ερωτικό μυθιστόρημα με δυνατή δόση χιούμορ. Το βλέμμα και οι μνήμες της κεντρικής ηρωίδας, της Στέλλας, με βοήθησαν να ξετυλίξω στο χαρτί ένα βιβλίο, που όταν ξαναδιάβασα για τελευταία φορά, αισθανόμουν ότι έβλεπα μια γρήγορη ταινία με τα συστατικά και την εστίαση, που θα 'θελα να δω. Και συναντιούνται σ' αυτό, τρία αναγκαία στοιχεία: το συναίσθημα, η ειλικρίνεια, αλλά και το αβίαστο γέλιο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Φ.: Σε φυσικό χρόνο σαν αναγνώστες, θα μετρήσουμε τριάντα μονάχα ώρες από τη ζωή της Στέλλας, μιας όμορφης γυναίκας, στο κατώφλι των πενήντα της χρόνων. Άλλοτε μέσα από τα δικά της μάτια κι άλλοτε πάλι μέσα από το πρίσμα των άλλων πρωταγωνιστών, ο χρόνος θα παίξει το δικό του παιχνίδι, μ' έναν τρόπο ήδη το 'χει κάνει ως τώρα, έτσι κι αλλιώς. Θα θελήσει να θυμηθεί. Επίσης και να αποφασίσει ν' ακούσει ξανά, αυτό που δεν έπαψε ποτέ να της ψιθυρίζει, η καρδιά της.

Η Ρίκη Ματαλλιωτάκη για το "Η ακαμψία του αίσχους".

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ρ.Μ.:Όπως ξάφνου μας έρχονται όλες οι ιδέες... ανεξήγητα. Μόνο που στο συγκεκριμένο βιβλίο η ιδέα γεννήθηκε πριν πολλά χρόνια, κι ανεξήγητα επίσης δεν έλεγε να ολοκληρωθεί... ως πριν την αρχή της κρίσης στη χώρα μας. Τότε προσάρμοσα την τότε ιδέα μου στα σημερινά δεδομένα, και το βιβλίο ολοκληρώθηκε βοηθώντας με να βγάλω ένα μικρό μέρος του θυμού που κρύβω μέσα μου για την κατάντια της πατρίδας μου. Τον υπόλοιπο θυμό μου επιφυλάσσομαι να τον βγάλω σε επόμενο βιβλίο.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ρ.Μ.: Αναμεσίς πραγματικότητας και ονείρου... συνήθως εκεί "γράφω" όλα μου τα βιβλία.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ρ.Μ.: Όπως σας είπα και παραπάνω το συγκεκριμένο βιβλίο μου πήρε αρκετά χρόνια, όχι όμως γι' άλλο λόγο άλλα γιατί μάλλον περίμενε το πλήρωμα του χρόνου του... κατά την διάρκεια των παύσεων του γράφτηκαν, αν δεν κάνω λάθος, άλλα τρία.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ρ.Μ.: Πειράζει να το χαρακτηρίσω με ένα λόγο; Ανθρώπινο...

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ρ.Μ.: Δεν μπορώ να περιγράφω τα βιβλία μου... είναι σαν να μου ζητάτε να περιγράψω το παιδί μου, και μια μάνα πως αλήθεια θα μπορούσε να περιγράψει το παιδί της χωρίς να πέσει στη παγίδα της υπερβολής. Παραθέτω λοιπόν στους αναγνώστες σας ένα μικρό απόσπασμα: Η ύπαρξη της έρμαιο της τύχης... η ζωή της ένας στρόβιλος, μια πάνω μια κάτω, ακριβώς όπως στο όνειρο που την προειδοποίησε για τα μελλούμενα στα δεκαέξι της. Οι αλλαγές καταιγιστικές, συνεχείς και εναλλασσόμενες, και η κορύφωση του δράματος απάνθρωπη κι ανελέητη. Έγκλημα σώματος και ψυχής από κείνα που αφήνουν σκληρή και άσβεστη την χαρακιά του μίσους στο ανθρώπινο είναι... που δεν επιτρέπουν κανένα παράθυρο ανοιχτό για την κάθαρση. Αυτή είναι η ζωή της Αρετής. Της γυναίκας που κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες γνώρισε τα πάντα: Τη φτώχεια, τα πλούτη, την δόξα, την εξουσία, τον έρωτα, το μίσος και την καλοσύνη, περιμένοντας μονάχα μία στιγμή. Την στιγμή της εκδίκησης. Κοίτα όμως που...

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ρ.Μ.: Την αγωνία των ηρώων του, των καλών και κακών, που για μια ακόμα φορά αποδεικνύουν την αιώνια πάλη του ανθρώπου ανάμεσα στο καλό και το κακό που κουβαλά μέσα του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ρ.Μ.: Πάλι δεν μπορώ να απαντήσω, όλοι οι ήρωες μου είναι κομμάτια της ψυχής μου και τους αγαπώ εξίσου.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ρ.Μ.: Νομίζω προβληματισμό. Ναι, μάλλον προβληματισμό... γενικότερα ο προβληματισμός θεωρώ πως είναι και ο απώτερος σκοπός ύπαρξης ενός βιβλίου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ρ.Μ.: Τούτη τη στιγμή; Η τύχη της χώρας μου κι άλλο ουδέν.

Φοβάστε...
Ρ.Μ.: Πολύ, αφάνταστα πολύ! Φοβάμαι τους ψεύτες, τους ανόητους, τους παραδόπιστους, τους πλεονέκτες...

Αγαπάτε...
Ρ.Μ.: Εξαρτάται... όταν αγαπήσω όμως αγαπώ αληθινά... θα έλεγα για πάντα αλλά δεν πιστεύω στο "πάντα".

Ελπίζετε...
Ρ.Μ.: Είναι απαραίτητο... αλλά δεν το καταφέρνω τόσο συχνά όσο θα ήθελα... με εμποδίζει ένα καθαρό μάτι που υπάρχει μέσα μου και με αναγκάζει να βλέπω την αλήθεια καταπρόσωπο.

Θέλετε...
Ρ.Μ.: Αν αναφέρεστε σε υλικό επίπεδο λίγα πράγματα, τα εντελώς απαραίτητα... είμαι σε μέγιστο βαθμό αντικομφορμίστρια... αν πάλι αναφέρεστε σε πνευματικό επίπεδο θέλω, απαιτώ μάλλον, αφάνταστα πολλά... πρώτα από τον εαυτό μου και μετά από τον πολύ κοντινό μου.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ρ.Μ.: Αυτοί που τους αρέσει να κοιτούν την αλήθεια κατάματα.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ρ.Μ.: Δεν υπάρχει πρέπει... διαβάζεις μόνο αν θες.

Γιατί δεν πρέπει;
Ρ.Μ.: Εδώ υπάρχει ένα πρέπει... δεν πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο μου, και τα βιβλία μου γενικότερα, αν είσαι στενόμυαλος, ηθικολόγος, και γενικά άνθρωπος με κλειστούς ορίζοντες... ξέρετε, συνηθίζω να λέω τα πράγματα με το όνομα τους και είμαι από κείνους που πιστεύουν ακράδαντα πως δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν μόνο χυδαίοι άνθρωποι.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ρ.Μ.: Εκδόσεις Όστρια, τηλ. 2112136882

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ρ.Μ.: Παντού θα με βρει εκείνος που πραγματικά θέλει να με αναζητήσει. Πάντως εργάζομαι στο κρητικό, δημοσιογραφικό σάιτ cretablog.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ρ.Μ.: Το κόκκινο του πάθους.

Ποια μουσική;
Ρ.Μ.: Αυτή που θα ήθελε να ακούσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το.

Ποιο άρωμα;
Ρ.Μ.: Της Άνοιξης.

Ποιο συναίσθημα;
Ρ.Μ.: Της αγάπης.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ρ.Μ.: Ένα ωραίο, διδακτικό παραμύθι άλλα συγχρόνως και μια αληθινή εκδοχή του ότι όλα μπορούν να συμβούν σε όλους.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ρ.Μ.: Αυτό το άλλο που είμαι: Δημοσιογράφος. Ξέρετε, είμαι από τους τυχερούς που κατάφεραν η δουλειά τους να είναι συγχρόνως και το χόμπι τους.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ρ.Μ.: Δεν διαβάζω ανελλιπώς κανένα συγγραφέα, διαβάζω ότι βιβλίο πιστεύω ότι θα μου δώσει ασχέτως δημιουργού.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ρ.Μ.: Προσπαθώ να ζω και κατ' επέκταση να γράφω χωρίς επηρεασμούς. Κι όχι από έπαρση, αλλά απλούστατα, γιατί μετά δεν θα είμαι εγώ.

Οι ήρωες σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ρ.Μ.: Συνήθως με κατευθύνουν αυτοί... υπάρχουν τόσο έντονα μέσα μου που δεν γίνεται να καθορίσω τις τύχες τους εγώ.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ρ.Μ.: Και τα δυο φυσικά... το ένα είναι ο απαραίτητος συνδυασμός του άλλο.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ρ.Μ.: Πρώτα πρώτα το σωστό γράψιμο και βέβαια, μια και ζούμε στον αιώνα της διαφήμισης, η σωστή διαφήμιση καθορίζει σαφώς όχι μόνο την επιτυχία του βιβλίου αλλά και πολλών άλλων αγαθών.

Τι την αποτυχία;
Ρ.Μ.: Η έλλειψης των δύο προηγούμενων που μόλις ανέφερα. Αποτυχημένο είναι ένα βιβλίο χωρίς σωστή γραφή κι επαρκή διαφήμιση.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ρ.Μ.: Δεν θα την χαρακτήριζα κατάχρηση... αλλά μια και τη χαρακτηρίσατε εσείς, θα έλεγα ότι είναι η μόνη αβλαβής κατάχρηση... δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς βιβλίο.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ρ.Μ.: Αυτόν, αφήνω να τον γράψει η ζωή... η ζωή ξέρετε είναι η μεγαλύτερη δημιουργός... όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ένα τίποτα μπροστά της.

Σας ευχαριστώ!
Εξώφυλλα των βιβλίων της Ρίκης Μαλλιωτάκη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Η ακαμψία του αίσχους".
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία

Ο φόνος ως μία εκ των καλών τεχνών (Η ζωή με τον Sherlock)


   Τον Μάρτιο του 1885 ο Arthur Conan Doyle σε ηλικία 25 χρονών εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού στο Σάουθση ένα προάστιο του Πόρτσμουθ... Το βράδυ της Παρασκευής 27 Μαρτίου στο τέλος μιας μέρας που είχε αποδειχτεί δύσκολη, επέστρεψε στο σπίτι του μ' έναν φίλο ονόματι κάπταιν Ουάιτχωλ. Ένας γεροδεμένος άντρας με παχιά μουστάκια στεκόταν και τον περίμενε στο κεφαλόσκαλο του αριθμού 1 στο κτίριο Μπους Βίλλας.
   “Είστε ο δόκτωρ Ντόυλ, κύριε;” ρώτησε.
   Ο Κόναν Ντόυλ συγκατένευσε.
   “Είμαι επιθεωρητής από το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Έχω εντολή να διερευνήσω τον θάνατο ενός νεαρού που πέθανε στο σπίτι σας τελευταία”
   Ανακαλώντας αυτό το περιστατικό λίγα χρόνια αργότερα, ο Κόναν Ντόυλ παραδέχτηκε ότι αυτή η επίσκεψη ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Οι έρευνες της αστυνομίας είναι πάντα ενοχλητικές, ακόμη και για τους αθώους.
   Παρ' ότι οι βιογράφοι δεν έδωσαν καμία βαρύτητα στο περιστατικό, η δυσοίωνη αυτή επίσκεψη οδήγησε κατά την γνώμη μου στην δημιουργία του Σέρλοκ Χολμς και στην παγίωση της ισόβιας έλξης του Κόναν Ντόυλ στο μυστήριο του εγκλήματος και της διαλεύκανσής του.
Ο πραγματικός κόσμος του Σέρλοκ Χολμς Peter Costello 1992 Μετ. Μαίρη Παπαγιαννίδου

Κερδίστε βιβλία της Άνεμος Εκδοτικής

Κερδίστε τέσσερα ξεχωριστά βιβλία της Άνεμος Εκδοτικής.
Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση επιλέξτε την εικόνα του βιβλίου που σας ενδιαφέρει και συμπληρώστε τη φόρμα. Μπορείτε να λάβετε μέρος σε όσες κληρώσεις επιθυμείτε. Οι κληρώσεις θα γίνουν ζωντανά μέσω του προσωπικού μου προφίλ στο facebook στις 16 Μαΐου και οι τυχεροί θα ενημερωθούν με προσωπικό μήνυμα, αρκεί να έχουν αφήσει το e-mail τους. Σε αντίθετη περίπτωση παρακαλούνται να έρθουν σε επαφή με το koukidaki για την παραλαβή του δώρου τους. Τα βιβλία θα αποσταλούν ταχυδρομικά χωρίς καμία χρέωση. Τα ονόματα των τυχερών θα ανακοινωθούν στο koukidaki, στο facebook αλλά και σε άλλα κοινωνικά δίκτυα και σελίδες.
Καλή τύχη!

Αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία και τις συνέπειες της, του Γιώργου Ζώτου

Ο φόνος είναι τέχνη (H ζωή προ Holmes)

Όταν το 1841 ο μεγάλος Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας Edgar Alan Poe έγραφε "τα εγκλήματα της οδού Morgue" (The Murders in the Rue Morgue) μάλλον κι αυτός δεν θα μπορούσε να φανταστεί τι δρόμους άνοιγε στην ιστορία της λογοτεχνίας.

Η Λένα Μαντά για το "Τα πέντε κλειδιά"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Λ.Μ.: Όπως έρχονται όλες οι ιδέες για τα βιβλία μου στα τόσα χρόνια... Από το πουθενά και χωρίς λόγο. Αυτή είναι και η μαγεία τους. Την μια μέρα το μυαλό είναι κενό και την άλλη, την ώρα που πίνω τον καφέ μου ή οδηγώ ή βλέπω κάτι στην τηλεόραση, το μυαλό γεμίζει εικόνες και φωνές. Τα πέντε κλειδιά, ακολούθησαν κι αυτό τον ίδιο δρόμο. Γεννήθηκαν ένα βράδυ που ούτε θυμάμαι τι έβλεπα στην τηλεόραση. Το επόμενο πρωί ξεκίνησα με την εισαγωγή.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Λ.Μ.: Τα 5 κλειδιά γράφτηκαν και αυτά όπως και τα προηγούμενα βιβλία μου στον υπολογιστή και στο γραφείο μου. Είναι ο χώρος που λειτουργώ με αυτοσυγκέντρωση. Μόλις κάθομαι στην θέση μου, είναι σαν ν' απασφαλίζεται κάποια... περόνη στο μυαλό μου και τα δάκτυλα ξεκινούν το ταξίδι τους στα πλήκτρα του υπολογιστή.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Λ.Μ.: Η συντροφιά των ηρώων του βιβλίου κράτησε έξι υπέροχους και συναρπαστικούς μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Λ.Μ.: Θα το χαρακτήριζα... Μανταίικο αστυνομικό!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Λ.Μ.: Η Κυβέλη είναι παντρεμένη με ένα πάμπλουτο επιχειρηματία και το μυστικό της ζωής της είναι ότι έχει ένα παιδί. Το παιδί το απαγάγουν και στέλνουν στην Κυβέλη την φωτογραφία του. Η μικρή Μαργαρίτα βρίσκεται δεμένη με πέντε αλυσίδες. Κάθε φορά που η ηρωίδα θα υπακούει στις εντολές τους θα παραλαμβάνει ένα κλειδί με το λουκέτο του...

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Λ.Μ.: Την διαδικασία συγγραφής του. Ως εκ του θέματος και της δομής που έπρεπε ν' ακολουθήσω, με δυσκόλεψε αρκετά γιατί δεν είχα γράψει ξανά κάτι που αν δεν είναι αστυνομικό έχει πάντως την... απόχρωσή του! Μου πρόσφερε δυνατές συγκινήσεις αυτό το βιβλίο!

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Λ.Μ.: Αναμφισβήτητα ο Σέργιος, ο συνταξιούχος αστυνομικός και αγαπημένος φίλος της ηρωίδας. Είναι αυθεντικός, είναι έξυπνος, είναι ένα κράμα σκληρότητας και τρυφερότητας και οι δύο αυτές αντιθέσεις στον χαρακτήρα του με γοήτευσαν.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Λ.Μ.: Αυτό που προσέφερε και σε μένα όταν το έγραφα. Ένα ταξίδι μακριά από την καθημερινότητα, ξεκούραση και για όσους προχωρήσουν σ' ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης θα βρουν κάποια μηνύματα γύρω από τις σχέσεις των ανθρώπων και το πρόβλημα που ταλανίζει τα ζευγάρια: την έλλειψη επικοινωνίας και ειλικρινούς συζήτησης.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Λ.Μ.: Όταν είσαι γονιός, η μεγαλύτερη αγωνία που έχεις είναι για τα παιδιά σου και το μέλλον τους. Ο Αλέξανδρος και η Μαρία, το μέλλον τους, η ευτυχία τους και η υγεία τους, είναι αυτά που με κάνουν να αγωνιώ.

Φοβάστε...
Λ.Μ.: Τις εκπλήξεις της μοίρας...

Αγαπάτε...
Λ.Μ.: ...και δεν φοβάμαι μην πληγωθώ. Είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι της αγάπης.

Ελπίζετε...
Λ.Μ.: Στο καλό που κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους...

Θέλετε...
Λ.Μ.: Πολύ λίγα για να είμαι ευτυχισμένη...

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Λ.Μ.: Αυτοί που ήδη γνωρίζουν και αγαπούν τη γραφή μου.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Λ.Μ.: Για ένα ταξίδι μυαλού και ψυχής που όλοι λίγο ΄γ πολύ έχουμε ανάγκη στις μέρες μας.

Γιατί δεν πρέπει;
Λ.Μ.: Γιατί ίσως κάποιοι ανακαλύψουν πως τους αρέσει η Μαντά...

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Λ.Μ.: Από τις 8 Μαΐου σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Λ.Μ.: Το πράσινο της ελπίδας.

Ποια μουσική;
Λ.Μ.: Σπανουδάκης και μην με ρωτήσετε το «γιατί», δεν ξέρω!

Ποιο άρωμα;
Λ.Μ.: Για έναν ανεξήγητο λόγο, αυτό της παιδικής πούδρας.

Ποιο συναίσθημα;
Λ.Μ.: Έρωτας, πάθος, αγάπη, τρυφερότητα, εκδίκηση...

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Λ.Μ.: Ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Λ.Μ.: Γυναίκα...

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Λ.Μ.: Πένυ Παπαδάκη, Γιώργο Πολυράκη, Καίτη οικονόμου, Ελένη Τσαμαδού, Σόφη Θεοδωρίδου, Σοφία Βόικου... Είναι μακρύς ο κατάλογος των αγαπημένων μου συγγραφέων και είναι όλοι Έλληνες!

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Λ.Μ.: Κάθε συγγραφέας, είναι ένας μικρός θεός αφού έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου στους ήρωές του. Παρ' όλα αυτά. είναι κάποιες από τις ηρωίδες μου που... αυτονομούνται και με πηγαίνουν αντί να τις πηγαίνω. Κορυφαία όλων και η πλέον... ατίθαση, η Θεανώ!

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Λ.Μ.: Αν ναι, τότε είναι η πιο εποικοδομητική κατάχρηση που μπορεί ν' αποκτήσουμε!

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Λ.Μ.: Ψυχή βαθιά...
Εξώφυλλα και λεπτομέρειες εξώφυλλων των βιβλίων της Λένας Μαντά και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Τα πέντε κλειδιά"
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη