Spa-σε κατάρα

Παρακολουθώντας στο θέατρο Μικρό Άνεσις το Spa-σε κατάρα ενθουσιάστηκα κυρίως με τους φρέσκους διαλόγους που έγραψε ο πολυτάλαντος Στέφανος Παπατρέχας αλλά και με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που είδα σε αυτή την παράσταση.

Ο Στέφανος Παπατρέχας μαζί με τον Λάζαρο Βαρτάνη, που πια είναι θεατρικό δίδυμο με άψογη χημεία, έχουν αναλάβει και την σκηνοθεσία της παράστασης. Μαζί τους η Κωνσταντίνα Κλαψινού, η Σύνθια Μπατσή και ο Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου· όλοι τους υπέροχοι.

Ο πόλεμος

Γεώργιου Κονίδη

Ο πόλεμος συνεχιζόταν για μέρες, μήνες, χρόνια, μονότονα σαν να κρατούσε αιώνια. Οι στρατιώτες και από τις δύο πλευρές είχαν πια ξεχάσει τι σημαίνει ζωή και τι θάνατος. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι, ενώ τα βλήματα σφύριζαν απειλητικά πάνω από τα κεφάλια τους, όλα φάνταζαν τόσο μπερδεμένα σε μια ακόμη από τις αμέτρητες νύχτες που διαρκούσε αυτός ο πόλεμος.

Λες και ντρέπονταν ο ένας για τον άλλον, κρυβόντουσαν στα χαρακώματα μέχρι το πρωί που σταματούσαν για να σκάψουν ακόμα έναν μεγάλο λάκκο, για να θάψουν τους νεκρούς της προηγούμενης νύχτας. Δεν μπορούσαν να βγάλουν τα στρατιωτικά ρούχα ούτε την άσχημη όψη από το πρόσωπό τους. Δεν μπορούσαν να θυμηθούν πότε είχε ξεκινήσει ο πόλεμος, ούτε γιατί.

Η Νίνα Μπούρη και ο Σάλος

Όλα ξεκινούν από την εφημερίδα Μέλανθος και τα μέλη από τα οποία απαρτίζεται, που εξειδικεύονται στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Ο Ισαάκ Συκιώτης, ένας εξαίρετος δημοσιογράφος με σπουδές στην Αμερική και μεγάλη πείρα στο συγκεκριμένο αντικείμενο, ενημερώνεται από μία συνεργάτιδά του πως μία διάσημη τραγουδίστρια, η Σία, έχει δημοσιεύσει ένα παράξενο βίντεο στο διαδίκτυο. Εκείνη ισχυρίζεται ότι ακούει αλλόκοτους ήχους. Εκείνος πιστεύει πως όλα αυτά είναι στο μυαλό της. Όμως η συνεργάτιδά του, η Σίλβια, επιμένει πως αυτή η ιστορία θα εκτοξεύσει την εφημερίδα τους στα ύψη. Το ίδιο ισχυρίζεται και ο επικεφαλής τους.

Έτσι, μέσω αυτής της υπόθεσης και της βοήθειας του αστυνομικού Πελέκη, οι δυο τους καταφέρνουν και εισχωρούν στο άβατο μονοπάτι της αστυνομίας. Το επόμενο τρομαχτικό χτύπημα έρχεται, τόσο για την τραγουδίστρια όσο και για τα υπόλοιπα θύματα του άγνωστου εγκληματία, δημιουργώντας μία ατσαλένια αλυσίδα η οποία τους σφίγγει όλους από τον λαιμό. Οι πρωταγωνιστές φλέγονται, σε μία προσπάθεια να βρουν τον θύτη, την ίδια στιγμή που αθώοι άνθρωποι απειλούνται και χάνουν αναπάντεχα τις ζωές τους.

Ερασιτέχνες δολοφόνοι

Η ανταλλαγή φόνων, ένας τέλειος φόνος αλλά και οι παρένθετοι δολοφόνοι, είναι φράσεις οι οποίες θα μας απασχολήσουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του σημερινού βιβλίου. Όταν το πήρα στα χέρια μου θεώρησα ότι έχει αρκετά μεγάλη δόση χιούμορ, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην πράξη.

Πράγματι, διάβασα για ερασιτέχνες δολοφόνους, που τόλμησαν να διαπράξουν φόνους, που άλλοι πέτυχαν και άλλοι όχι. Χωρίς χιούμορ, με απόλυτη σοβαρότητα, επιχείρησαν, προσπάθησαν, επέλεξαν –ή και όχι– να προβούν στο τέλειο έγκλημα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Παρακμιακοί λαβύρινθοι

Γιάννη Σμίχελη

4

Έτσι λοιπόν, εγώ και το σκοτάδι μου άλλη μια φορά
Αντιμέτωποι
Η νύχτα είναι μεγάλη, οι νυχτερινές περιπλανήσεις μια καλή συντροφιά
Και η σιωπή της μοναξιάς αρχίζει να μιλάει μα με πολύ άγχος
Σαν να μην έχει σταθερά πατήματα
Λες και η αλφαβήτα να είναι μια σχετική πλειάδα με άγνωστα γράμματα
Που όμως έχουν ύψιστη σημασία για την ιχνηλάτιση του ανομολόγητου
Πονάει πάντα σε μένα, μα πάντα,
Όλα γλιστράνε από την σκέψη μου

Τα χειρόγραφα της Μέλισσας

Η συγγραφέας του μυθιστορήματος Στάχτη και πορφύρα όπως και του Ο κήπος της μοναξιάς, η Μαρία Χίου υπογράφει Τα χειρόγραφα της Μέλισσας, βιβλίο που επίσης κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έξη.

Η κλωστή

Νεφέλης Πηγή

Ολα καταπατήθηκαν και όσα έμειναν όρθια παραμένουν στις σκιές. Δεν κοιμάμαι καλά και γενικά το βιολογικό μου ρολόι έχει διαταραχθεί, καμιά φορά δεν ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα, αν αυτό που ζω είναι αλήθεια ή το έχω ονειρευτεί. Μου έχει ξανασυμβεί, πολλά είναι εκείνα που επαναλαμβάνονται σαν να ζω ένα deza vu. Δεν έχω καμία συμβουλή να μου δώσω και έτσι ξέμεινα χωρίς καβάντζα.

Θέλω τα ρυάκια να χυθούν στους ποταμούς και οι ποταμοί στη θάλασσα την απέραντη και στο πέρασμά τους να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, όλα να τα καθαρίσουν, για να μπορέσω να περπατήσω ξανά. Όλα έχουν μετατεθεί λίγο πιο πέρα, λίγο πιο 'κεί, σε λίγο θα τσακιστώ στους βράχους. Έχω επινοήσει διάφορα για να αντέξω το σκοτάδι, τη μοναξιά, την σκληρότητα, όλα μου τα επινοήματα όμως έχουν αποτύχει. Χρειάζομαι κάτι για να μπορώ να ξεχνώ, το σκοτάδι δεν είναι παίξε γέλασε, δεν είναι ανάβω τη λάμπα και έχω φως, δεν είναι τόσο απλό, ούτε ανάβω ένα κερί και είναι αρκετό για να το διώξει. Εντάξει, ξέρω ότι στη ζωή πορευόμαστε μόνοι μας και στον θάνατο μόνοι μας είμαστε, αλλά αυτή η μοναξιά πού και πού διαταράσσεται με έναν σύντροφο, με έναν φίλο, ναι, τα κενά που προσπαθώ να γεμίσω... καμιά φορά σκέφτομαι ότι ίσως και να μη χρειάζεται να τα γεμίσω, να μη χρειάζεται να κλείσω αυτές τις τρύπες και απλά να πορευτώ και να με βρω σε αυτές τις διαδρομές. Μου λείπεις, μου λείπετε και οι δύο, δεν ξέρεις πόσο αφύσικο είναι να έρχομαι εδώ και να μην είστε εδώ... Πέφτω στο κρεβάτι, θέλω να κοιμηθώ, το σώμα μου όμως έχει άλλη γνώμη, τρέμει ολόκληρο, πάλλεται σαν κάποιος να το έχει βάλει στην πρίζα, κάθομαι εκεί ακίνητη σε εμβρυακή θέση, δεν μπορώ να πω με σιγουριά πόση ώρα διαρκεί, για εμένα είναι ατελείωτη... Σκεπάζομαι με ένα λευκό λινό σεντόνι, έχω πετάξει στο στρώμα όλες μου τις άμυνες,  για λίγο θέλω να ξεκουραστώ. Κάθε φορά βρίσκομαι όλο και πιο κοντά στον θάνατο, δεν ξέρω τι να επιλέξω, τον θάνατο ή τη λήθη; Ας βάλω κάτι να πιω προς το παρόν, ίσως τα πράγματα ξεκαθαρίσουν.

Όνειρα γλυκά

Δύο αδέρφια, μία μητέρα, ένα ζαχαροπλαστείο κι ένα παρελθόν. Ο Λευτέρης αφήνει τη δουλειά του σε γνωστό κατάστημα κι επιστρέφει στο μαγαζί των γονιών του όπου συγκρούεται καθημερινά με τον αδελφό του Μάρκο για τον τρόπο προετοιμασίας και ψησίματος των γλυκών. Ποια όμως είναι η βαθύτερη αιτία γι' αυτό; Τι έχει συμβεί με τον πατέρα τους και γιατί ο θάνατός του μπαίνει διαρκώς ανάμεσά τους; Ποιος είναι αυτός που κλείνει την είσοδο του καταστήματος με το αμάξι του και τραμπουκίζει τους πελάτες τους; Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε τις ζωές μας, παρασυρμένοι από την ευκολία της ρουτίνας ή από το αβάσταχτο βάρος ενός παρελθόντος;